با كتاب خدا موافق نيست من آن را نگفته ام " [1] .
اما اهل سنت درست بر عكس عمل مىكنند يعنى سنت را بر قرآن مقدم مىدارند و شايد به همين خاطر خود را اهل سنت ناميده اند .
علت آن است كه اينها مىبينند كارهائى كرده اند كه با قرآن مخالف است و با آنها انس گرفته اند و حاكمانشان براى توجيه توسط جاعلين ، احاديث دروغى را به پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) نسبت داده اند كه با قرآن مخالفت دارد لذا گفته اند كه سنت بر قرآن حاكم است ، يا آن را نسخ مىكند ، نظير آيه وضو و متعه [2] .
ه‌ : سنت پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) خلفاى سه گانه - يعنى " ابوبكر " و " عمر " و " عثمان " - از نوشتن احاديث پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) جلوگيرى مىكردند وحتى گفتگوى ، آن را نيز قدغن نمودند ، تا جائى كه " عمر " از صحابه خواست كه كتابهاى حديث موجود نزد خود را بياورند ، آنها گمان كردند كه مىخواهد همه را يك جا جمع كند تا اختلافى در بين نباشد ، لذا كتابهايشان را آوردند ، اما او همه آنها را در آتش سوزاند [3] .

[1] اصول كافى ، كتاب فضل العلم ، باب الاخذ بالسنة وشواهد الكتاب ، ح 5 ، ج 1 ، ص 69 .
[2] اهل سنت واقعى ، ج 2 ، ص 145 تا ص 166 .
[3] تقييد العلم " خطيب بغدادى " ، باب وصف العلة في كراهة كتاب الحديث ، ص 52 . والطبقات الكبرى ، " ابن سعد " ، الطبقة الثانيه من التابعين : " القاسم بن محمد " ، ج 5 ، ص 188 .

49