گفت : بر سرورمان جناب " حجر " - ( رض ) - گريه مىكنم .
گفتم : او را چه شده است ؟
گفت : سرورمان جناب " معاويه " ( رض ) - او را كشته است .
گفتم : چرا او را كشته است ؟
گفت : براى اينكه از لعن كردن سرورمان على بن ابى طالب - ( رض ) - خود دارى ورزيده است ! !
آن مرد صالح گفت : من هم بر نادانى تو گريه مىكنم - رضى الله عنك - [1] .
* و : " خالد بن وليد بن مغيرة " اهل سنت او را " سيف الله " [2] مىنامند ، پدرش " وليد " در ميان سرمايه داران يگانه بود ، به همين خاطر او را " وحيد " ناميدند كه قرآن كريم اين گونه او را تهديد مىكند :
- * ( ذرني و من خلقت وحيدا . . . سأصليه سقر ) * [3] .

[1] از آگاهان بپرسيد ، ج 1 ، ص 4 - 323 . از اين مرد عامى تعجب نيست ، تعجب از مترجم كتاب خلافت و ملوكيت است كه درباره " حجر " مىگويد : " . . . به ستايش حضرت على - رضى الله عنه - و به مذمت حضرت " معاويه " - رضى الله عنه - پرداخت ، حضرت " مغيره " - رضى الله عنه - تا وقتى كه استاندار كوفه بود با وى از در آرامش و تحمل پيش مىآمد . . . " ( خلافت و ملوكيت ص 196 ) .
[2] يعنى : شمشير خدا ، مىپرسيم : پس چرا اين شمشير خدا ، پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) را در روز " حنين " تنها گذاشت و از ميدان گريخت .
[3] سوره مدثر ، آيات 11 تا 26 .

126