لعن و نفرين بر " معاويه " و " ابوسفيان " و . . . آمده اين گونه حديث ساخته اند و به آن حضرت نسبت داده اند كه فرمود :
- " خداوندا ، من يك انسان معمولى هستم ، پس اگر مؤمنى را اذيت كردم ، فحش دادم ، لعنت كردم ، يا كتك زدم ، به جاى آن برايش نماز و زكات و موجبات نزديكى به خودت در روز قيامت قرار بده ! " [1] .
آنها عقيده دارند كه پرداختن به آنچه ميان على ( عليه السلام ) و " معاويه " گذشته و ساير حوادث تاريخ در اين زمينه جايز نيست ، على ( عليه السلام ) اجتهاد كرد و به حق رسيد لذا دو پاداش دارد ، و " معاويه " و " عائشه " اجتهاد كردند و به خطا رفتند لذا يك پاداش دارند [2] .
بر اساس همين عقيده بر على ( عليه السلام ) و " معاويه " - هر دو - درود مىفرستند اما هيچ توجهى به كارهائى كه " معاويه " مرتكب شده ندارند ، كمترين سخن درباره او اين است كه اين اعمال دليل بر كفر و گمراهى و دشمنى بى چون و چرا با خدا و رسول اوست ، جالب است بشنويد كه :
مرد نيكى مىگفتند : در زيارت جناب " حجر بن عدى كندى " فردى را ديد م كه بسيار مىگريد خيال كردم او شيعه است ، پرسيدم : چرا گريه مىكنى ؟

[1] صحيح " مسلم " ، كتاب البر والصلة والآداب ، باب من لعنه النبي ( ص ) ، ح 1 تا 14 ، ج 4 ، ص 10 - 9 - 8 - 2007 . ( از آگاهان بپرسيد ، ج 2 ، ص 196 تا ص 203 ) .
[2] اهل سنت واقعى ، ج 2 ، ص 2 - 201 .

125