مى كند ، وما در اين جا فهرست وار به برخى از آنها اشاره مى كنيم :
1 نوشتن حروف پارسى : پ ، چ ، ژ ، بطور معمول با يك نقطه وبه صورت : ب ، ج ، ز . أما موردهاى نادرى هم هست كه مثلا حرف " پ " يا " ژ " مثل امروز با سه نقطه ضبط شده است ، مثلا : پريشيدن ] 46 - ر [ ، كژدم ] 23 پ [ .
موارد بسيارى هم هست كه اساسا در گذاشتن نقطه ها اهمال شده است .
2 حرف فارسى " گ " تفريبا همه جا با يك سركش وظاهرا به صورت كاف تازى ضبط شده است ، بدون اين كه علامتى از قبيل يك يا دو سا سه نقطه بالاى كاف پارسى چنان كه در برخى نسخه هاى خطى معمول است تلفظ آن را از كاف تازى مشخص كند .
3 كلمه يا حرف " كه " در موارد متعدد به يكى از شكلهاى : ك ، كى ، كه كتابت شده است .
4 حرف " ى " گاهى به صورت " ؟ ؟ ؟ " ودر موارد بسيار زياد هم به صورت معمول كتابت شده است .
5 آن كه و آنچه به صورت آنك وآنچ ( انجه ، انج ) ، و چنانكه وكاشكى به صورت جنانك وكاشك نوشته شده است .
6 گاهى كلمهء " تعالى " به صورت " تع " وعليه السلام به يكى از صورتهاى : عل و علا به كتابت در آمده .
7 به سياق پاره اى از نسخه هاى كهن ، موارد بسيارى هست كه در اين دست نويس زير حرف " س " در هر جاى كلمه كه قرار گرفته ، سه نقطه گذاشته شده است ، مثل كلمه هاى : تفسير ، مسلمانى ، بستانى ، ايستاده ، مسكون و 8 اساسا در گذاشتن نشانه ومد روى كلمه هاى ممدود در اين نسخه بسيار اهمال شده است ، مثل كلمه هاى : آفريد / آفريد ، آشكارا / آشكارا ، آسمانها / آسمانها ، آمدن / آمدن ، انك / آن كه ، آفتاب / آفتاب ، آهن / آهن ، آتش / آتش . تا آن جا كه به ذهن مى گذرد كه شايد اين گونه كلمه ها در لهجهء مؤلف يا كاتب نسخه بدون مد تلفظ مى شده است .
9 فعل ربطى " است " اغلب به كلمه هاى قبل از خود متصل نوشته شده و در نتيجه در اين گونه موارد ، همزءه آن از كتابت ساقط شده است ، مانند : چنانست ، دروغست ، فراخست ، مستحبت ، هشتست و اصولا اتصال وانفصال

تعريف الكتاب 12