يعنى به خوردن پاك و حلال و لذيذ و در روايتى آمده كه خدا پاك است و پاك را دوست دارد كريمست كرم را دوست دارد جواد است جود را دوست دارد پس پيرامون خود را پاكيزه داريد و چنان مكنيد كه جهودان پليدى در پيرامون خود ميريزند و در حديث قدسى آمده كه منك الدعاء و على الاجابة فلا تحجب عنى دعوة الا دعوة اكل الحرام يعنى حق سبحانه و تعالى ميفرمايد كه اى بنده از تو دعا كردنست و از من اجابت كردن پس هيچ دعائى از من محجوب نميشود يعنى رد كرده نميشود مگر دعاى خورندهء طعام حرام و حضرت رسالت ميفرمايد كه من احب ان يستجاب دعاؤه فليطيب مطعمه و كسبه هر كه ميخواهد كه دعاى او مستجاب شود بايد محل طعام و كسب خود را پاكيزه سازد و نيز فرموده كه ترك لقمه حرام احب الى اللَّه من صلاة الفى ركعة تطوعا يك لقمهء حرام را ترك كردن دوستتر است نزد حقتعالى از دو هزار ركعت نماز سنتى و نيز از او ماثور است رد دانق حرام يعدل عند اللَّه سبعين حجة رد كردن دانق از حرام نزد خدا برابر هفتاد حج است و در كنز العرفان آورده كه ذكر امر بشكر دليل است بر اينكه طيب اينجا منتفع به است و يا صفت حسن و اگر نه در مقابلهء آن شكر واجب نميبود زيرا كه وجوب شكر نميباشد مگر در مقابلهء نعمت و در اين اشارتست به آنكه عبادة گاه هست كه شكر واقع مىشود و در مجمع مذكور است كه كلوا بحسب ظاهر امر است و مراد به آن اباحه است زيرا كه تناول مشتهى در تحت تعبد داخل نيست و گفته‌اند كه حقتعالى از دو وجه امر فرموده يكى اكل حلال دوم اكل در وقت حاجت به جهت دفع ضرر از نفس و ذكر شرط بر وجه مظاهر تست در حجاج و متضمن حسن بيان و تلخيص كلام اينست كه ( ان كانت العبادة للَّه سبحانه واجبة عليكم بانه الهكم فالشكر له واجب عليكم بانه منعم و محسن عليكم ) و چون او سبحانه ذكر اباحه طيبات نمود در عقب آن بيان تحريم محرمات فرموده كه * ( إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ ) * جز اين نيست كه حرام گردانيد حقتعالى بر شما * ( الْمَيْتَةَ ) * مردار را يعنى خوردن آن و انتفاع از آن و آن مطلق حيوانى است كه بطريق شرع تزكيه نيافته باشد الا ما هى و ملخ لقوله عليه السّلام احل لكم ميتتان و دمان و حرمت كه مضاف به عين است در عرف شرع مفيد حرمت تصرف است در آن مطلقا ( الا ما اخرجه الدليل الشرعى ) * ( وَالدَّمَ ) * و خون را غير از دم مستخلف در تضاعيف لحوم باجماع اهل بيت عليه السّلام و غير طحال على الاختلاف و اصح حرمت آنست * ( وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ ) * و گوشت خوك را و همهء اجزاى آن را نيز حكم حرمت شامل است و تخصيص لحم بذكر جهت آنست كه معظم آن چيزى است كه ماكول مىشود از حيوان و ساير اجزاى آن در حكم تابع آنست * ( وَما أُهِلَّ بِه ) * و حرام كرد آنچه او از بردارند در وقت ذبح