ابو على عبد الله [1] بن حسين بن سينا البخارى از ده خرميثن از توابع افشنه و اعمال بخارا بوده . تاريخ احوالش گفته‌اند :
شعر حجة الحق ابو على سينا * در « شجع » آمد از عدم بوجود در « شصا » كسب [2] كرد كل علوم * در « تكز » كرد اين جهان بدرود تصانيف او بسيار است و تا غايت فضلاء جهان متابع آن بوده‌اند و قانون اشارات آن شفاى دل شيدا و ذخيرهء نجات بلا دانسته . جهت تبرك سخنان تيادق [3] حكيم را كه او منظوم كرده ايراد مىرود :
شعر توق اذا استطعمت ادخال مطعم * على مطعم من قبل فعل الهواضم و كل طعام يعجز السن مضغه * فلا تبتلعه فهو شر المطاعم و اياك اياك العجوز و وطيها * فما هى الا مثل سم الاراقم ولاتك فى الوطى الكواعب مسرفا * فاسرافه فى العمر اقوى الهوادم و فى كل اسبوع عليك نقية * ففيها امان من شرور البلاغم و لا تحبس الفضلات عند اقتضائها * و لو كنت بين المرهقات الصوارم و لا سيما عند المنام فنفضها * اذا ما اردت النوم الزم لازم و كن مستحما كل يومين مرة * و حافظ على هذا العلاج و داوم و لا تتعرض للدواء و شربها * مدى الدهر الا عند احدى العظائم و وفر على الجسم الدماء فانها * لقوة ابدان اشد الدعائم خصال بها اوصى الحكيم تيادق * اخا العدل نوشروان ملك الاعاجم دو بيت [4] آخرين اگر چه سخن ابو على نيست ، اما چون تتمهء كلام بود نوشته شد . گويند شيخ الرئيس را ، با وجود آنكه استاد علماى جهان بود ، كناسى در

[1] - خلاف ضبط مشهور است كه نام او را حسين بن عبد الله بن سينا نوشته‌اند .
[2] - ب : كشف .
[3] - Theodosius . ر : به ياد ق - ب : برادق - وى طبيب يونانى شاپور دوم بود .
[4] - م : بيت .

688