آن حالت ما را بترسانيد با خود گفتم كه گوييا به مكه حادثهء واقع شده است و قصهء پديد آمده است و همچنين از آن بت شنيديم كه ميگفت شعر يا بلى يا بلي جاءك الامر الجلى * انزله الرَّب العلى على ابن آمنة النّبي بلى گويد به خدا سوگند كه بسى بر نيامد تا پيغمبر به مكه خروج كرد و ملك بن عامر اشعرى گويد كه مردى از مكه بميان ما آمد و ما را خبر كرد كه پيغمبر عليه السّلام به مكه خروج كرده است و مردم را با اسلام و مسلمانى ميخواند من تعجب كردم كه اسلام چه باشد و مراد بدان چيست پس چون من خواستم كه به مكه روم به پيش پيغمبر عليه السّلم تا به بينم كه چه ميگويد هر دو عم من عبد شمس و اسلم پسران هانى برسيدند به من و روى به من آوردند و در من جستند و مرا بند كردند و مال من برگرفتند پس من بشتافتم و بنزديك بت دويدم و او را بشكستم و روى به راه نهادم و آمدم تا به مكه رسيدم و طلب دستورى كردم كه بصحبت رسول عليه السّلام در روم مرا گفتند كه رسول عليه السّلام بيرون خواهد آمد تا ترا به بيند چون رسول عليه السّلام از خانه بيرون آمد و نظر مبارك او بر من آمد مرا گفت تو اشعرى نيستى گفتم بلى و بروايتى رسول عليه السّلام گفت اى تو مالك اشعرى نيستى پدر تو به حال صحت اول شب بخفت چون بامداد در آمد مرده بود گفتم بلى رسول عليه السّلام فرمود پدر تو مالى بگذاشت و تو نميدانى كه كجا نهاده است گفتم بلى يا رسول الله ديگر فرمود ياد دارى كه مردى از مكه به تو رسيد و گفت كه به مكه شخصى پيدا شده است و مردم را با اسلام ميخواند چون تو اين از وى بشنيدى تعجب كردى گفتم بلى ديگر فرمود كه هر دو عمت به تو رسيده و تو را بند بر نهادند و مجموع مال ترا برداشتند من گفتم بلى اشْهدُ ان لا إله الَّا الله و انّك رسول الله و بروايتى ديگر رسول فرمود كه بگوى اشهد ان لا إله الَّا الله و انّى رسول الله زود باشد اى ملك كه تو مال خود فراگيرى و دفينه پدرت بيرون آرى انشاء الله بعد از آن رسول فرمود اى ملك [1] نه در سراى تو دو درخت بيد مشك هستند گفتم بلى رسول فرمود ميانهء آن هر دو درخت بپيماى و چون بميانه آن برسى آن موضع را بكن

[1] - همان مالك پسر عامر اشعرى است ،

267