تفسير ابيات برو براى مدتى بىلب وبىگوش باش ، وآن گاه مانند لبان شايسته آمادهء نوش بادهء طهور حقيقت باش ، در طول زندگانيت .
< شعر > ( ( 2149 ) ) چند گفتى نظم ونثر وراز فاش خواجه يك روز امتحان را گوش باش < / شعر > تو در امتداد عمر گران بهايت همواره تلخ وشور وتيز وگبز پخته‌اى ، براى آزمايش هم كه شده ، يك بار هم شيرينى به پز ، تو روزگارت را با خوردن چربىها وشيرينىها گذراندى ، چند روز هم امساك كن وروزه بدار . شبهاى زندگى تو همه وهمه با خواب پايان يافته است ، بيا شبى هم بيدار باش ، باشد كه دولت الهى سراغت را بگيرد . ( 1 ) روزهايت با شوخى وهزلهاى بىسر وته به سر آمده است ، چند روز هم آماده كوشش جدى باش . در روز رستاخيز موقعى كه نامهء عمل دست يك بنده مىرسد ، مانند نامه هاى تعزيت سياه است ومتن وحاشيه آن پر از معاصى است . همهء سطورش فسق ومعصيت ، گويى ميان جنگ است كه پر از كافران است .
آن نامهء عمل پليد وپر از وبال به دست چپ او گذاشته مىشود .
تو در همين دنيا اگر به خود بيايى مىتوانى نامهء عملت را به بينى كه آيا شايستهء دست راست است يا دست چپ .
تو در دكان كفاشى بدون احتياج به پوشيدن كفش ، مىتوانى كفش پاى چپ را از كفش پاى راست تميز بدهى .

( 1 ) به غنيمت شمر اى دوست دم عيسى صبح * تا دل مرده مگر زنده شود كاين دم ازوست « سعدى » چنين شنيدم كه هر كه شبها نظر ز فيض سحر نبندد * ملك ز كارش گره گشايد فلك به كينش كمر نبندد « حكيم صفا » .

633