< شعر > ( ( 1754 ) ) اى پدر الانتظار الانتظار از براى خوان بالا مردوار < / شعر > رسم وسيرهء روزگار بر اين است كه هر گرسنهء جوينده بالاخره روزى خود را در مىيابد وآفتاب دولت بر وى مىتابد .
اگر مهمان بلند همت از سفرهء ميزبان كريم آش اندكى بخورد ، صاحب سفره آش بهترى براى او مىآورد . مگر اين كه ميزبان لئيم وگدا طبع بوده باشد ، تو اى گرسنهء واقعى به خداى رزاق وكريم گمان بد مبر ومانند كوهى سر بر آور تا نخستين انوار خورشيد به قله هاى جان تو بتابد ، مانند قلهء آن كوه بلند كه همواره در انتظار خورشيد بامدادى است .

540