< فهرس الموضوعات > در معنى آيهء و هو معكم أينما كنتم < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > آيه < / فهرس الموضوعات > در معنى آيهء وهو معكم أينما كنتم < شعر > ( ( 1073 ) ) يك سبد پر نان تو را بر فرق سر تو همىخواهى لب نان در بدر ( ( 1074 ) ) در سر خود پيچ وهل خيره سرى رو در دل زن چرا بر هر درى ؟
( ( 1075 ) ) تا به زانويى ميان آب جو غافل از خود زين وآن تو آب جو بر سرت نان است وپايت اندر آب وز عطش وز جوع گشتستى خراب ( ( 1076 ) ) پيش آب وپس هم آب با مدد چشمها را پيش سد وخلف سدّ ( ( 1077 ) ) اسب زير ران وفارس اسب جو چيست اين ، گفت اسب ، ليكن اسب كو ؟
( ( 1078 ) ) هى نه اسبت اين به زير تو پديد ؟
گفت آرى ، ليك خود اسبى كه ديد ( ( 1079 ) ) مست آن وپيش روى اوست آن اندر آب وبىخبر ز آب روان مست چيز وپيش روى اوست چيز بىخبر ز آن چيز وشرح خويش نيز ( ( 1080 ) ) چون گهر در بحر وگويد بحر كو ؟
وان خيال چون صدف ديوار او ( ( 1081 ) ) گفتن آن كو حجابش مىشود ابر تاب آفتابش مىشود ( ( 1082 ) ) بند چشم اوست هم چشم بدش عين رفع سدّ او گشته سدش ( ( 1083 ) ) بند گوش او شده هم گوش او هوش با خود دار اى مدهوش او < / شعر > آيه « هُوَ اَلَّذِي خَلَقَ اَلسَّماواتِ واَلأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اِسْتَوى عَلَى اَلْعَرْشِ يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي اَلأَرْضِ وما يَخْرُجُ مِنْها وما يَنْزِلُ مِنَ اَلسَّماءِ وما يَعْرُجُ فِيها وهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ والله بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 57 : 4 » . ( 1 ) ( او است خداوندى كه آسمانها وزمين را در شش روز ( شش دوره ) آفريده سپس به عرش مشرف شده است ، مىداند آن چه را كه در زمين فرو مىرود وآن چه را كه

( 1 ) سوره الحديد ، آيهء 4 . .

341