در قرآن مجيد مىگويد كهيعص اين وعده صدق است كه خدا با رمز كاف كافى بودن خود را براى همهء امور بندگان نويد مىدهد .
من كافى ام ، همه خيرات را بىسبب وبىواسطه به بندگانم مىبخشم وبىآنكه نانى به تو بدهم سيرت مىكنم وبدون احتياج به بنده وچاكر تو را حشمت وجلال بخشم .
آرى ، من آن خداى كافىام كه بدون دارو ، دردهايت را درمان كنم ، كوه وچاه در پيش پايت ميان هموار سازم حقايق را بدون كتاب واستاد تلقينت دهم وبىبهار نرگسها ونسرينها از تو شكوفان بسازم ، با يك عصاى چوبين به موسى بن عمران دلى نيرومند بدهم تا بر همه عالم پيروز گردد . يد وبيضايى به او عنايت كنم كه سيلى بر روى آفتاب زند .
چوب ناچيز را مار هفت سر كنم كه هيچ مار ماده‌اى او را از مار نر نزاييده باشد ، من آب نيل را با خون در نياميزم بلكه خود آن آب را تبديل به خون بسازم شادمانيهايت را ديگرگون كنم وبه درياى اندوه تبديلش نمايم چونان آب نيل كه به خونش تبديل نمودم كه پس از آن راهى به شاديها نداشته باشد .
تو اگر بار ديگر به ايمان بگروى واز فرعون وفرعونيان بيزار شوى ، موسى رحمت به سراغت خواهد آمد وهمان آب نيل كه خونابه شده است باز به آب بودن خود بر مىگردد . من گمان مىكردم كه ايمان مىآورم واز اين درياى مواج خون آبى مىآشامم ، ولى نمىدانستم كه كيمياى ايمان چنان ديگرگونم خواهد ساخت كه رود نيل را در درونم به وجود خواهد آورد .
من از ديدگان خود ، خويشتن را نيلى روان مىبينم ، در حالى كه ديگران مرا ساكن وبدون تغيير مىبينند ، چنانكه همين دنيا ، از ديدگان پيامبر تسبيح خوان واز نظر ما بيزبان وجامد است ، همين جهان هستى در نزد پيامبر بر بنياد عشق ووداد استوار است ودر مقابل ديدگان مردم ديگر ، مرده‌اى بيش نيست ، پستىها وبلندىها در مقابل ديدگان پيامبر با حركت سريع رو به كمال نهايى خود مىروند وبا او نكته ها مىگويند ، چه پردهء عجيبى است كه بر چشم عاميان زده شده كه اين

34