< فهرس الموضوعات > قصهء محبوس شدن آن آهو بچه در آخور خران و طعنهء آن خران بر آن غريب گاه به جنگ و گاه به تمسخر و مبتلى گشتن او به كاه خشك كه غذاى او نيست ، و اين صفت بندهء خاص خداست ميان اهل دنيا و اهل هوا و شهوت كه الاسلام بدا غريباً و سيعود كما بدا غريباً فطوبى للغرباء < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > آيه < / فهرس الموضوعات > قصهء محبوس شدن آن آهو بچه در آخور خران وطعنهء آن خران بر آن غريب گاه به جنگ وگاه به تمسخر ومبتلى گشتن او به كاه خشك كه غذاى او نيست ، واين صفت بندهء خاص خداست ميان اهل دنيا واهل هوا وشهوت كه الاسلام بدا غريباً وسيعود كما بدا غريباً فطوبى للغرباء < شعر > ( ( 833 ) ) آهوئى را كرد صيادى شكار اندر آخور كردش آن بىزينهار ( ( 834 ) ) در ميان آخور پر از خران حبس آهو كرد چون استمگران ( ( 835 ) ) آهو از وحشت به هر سو مىگريخت او به پيش آن خران شب كاه ريخت ( ( 836 ) ) از مجاعت واشتها هر گاو وخر كاه مىخوردند هم چون نيشكر ( ( 837 ) ) گاه آهو مىرميد از سو به سو گه ز دود وگرد كه مىتافت رو ( ( 838 ) ) هر كه را با ضدّ خود بگذاشتند آن عقوبت را چو مرگ انگاشتند ( ( 839 ) ) تا سليمان گفت آن هدهد اگر هجر را عذرى نگويد معتبر ( ( 840 ) ) بكشمش يا خود دهم او را عذاب يك عذاب سخت بيرون از حساب ( ( 841 ) ) هان كدام است آن عذاب اى معتمد در قفص بودن به غير جنس خود ( ( 842 ) ) زين بدن اندر عذابى اى بشر مرغ روحت بسته با جنس دگر ( ( 843 ) ) روح باز است وطبايع زاغها دارد از زاغان تن بس داغها ( ( 844 ) ) او بمانده در ميانشان زار زار هم چو بو بكرى به شهر سبزوار < / شعر > آيه « وتَفَقَّدَ اَلطَّيْرَ فَقالَ ما لِيَ لا أَرَى اَلْهُدْهُدَ أَمْ كانَ مِنَ اَلْغائِبِينَ . لأُعَذِّبَنَّه عَذاباً شَدِيداً أَوْ لأَذْبَحَنَّه أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطانٍ مُبينٍ 27 : 20 - 21 » ( 1 ) حضرت سليمان عليه السلام ( پرنده را جستجو كرد وگفت : چه شده است كه هدهد را نمىبينم ، يا اين كه جزو غيبت كنندگان است . او را عذاب سختى خواهم كرد ، يا سرش را خواهم بريد ويا اين كه دليل آشكارى براى غيبتش بياورد . )

( 1 ) سوره النمل ، آيهء 20 و 21 . .

299