مور در مىآميزد ، عنايتى فرما ، چراغى فرا راه آنان بگير تا به استانه جان خود قدم بگذارند ولحظاتى درون نشين باشند وبه حال درون نشينانى كه به انتظار گشوده شدن درهاى جلال وجمالت نشسته‌اند ، لطف الهىات را شامل فرما ودرى به رويشان بگشا .
اى خداى بزرگ كه همهء حوادث ورويدادهاى جهان هستى مانند نقطهء ناچيز در ورق بىپايان مشيت بىچونت جلوه‌اى كرده است ، درسى از كتاب هستى را به ما تعليم فرما وسطورى چند از اوراق وجود ما را به ما بياموز .
اى خداى لطيف وبىنياز ، تويى كه به مقتضاى لطف وكرمت اشتياق به كمال اعلا را در نهاد ما به وديعت نهاده وامواجش را در اعماق درون ما به جنبش درمىآورى ، جويندگاى وپويندگى در اين راه از آن ما ودستگيرى ونيرو بخشى از آن توست .

2