است ، زيرا هر دارويى كه در اين جهان برويد ، سرچشمه اصلىاش آب است . اين آب جان هر درد ودل هر دانه‌اى است ومانند دارو خانه در جويبارها در جريان است يتيمان زمين را مىپروراند ، صدها نوع خوردنى به خاك گرسنه مىبخشايد وموقعى كه مايهء خود را از دست داد ، خيره مىشود ومانند انسانها در سطح خاك تيره مىگردد .
ولى بىكار نمىنشيند ومانند انسان در سقوط دست وپا نمىزند بلكه :
< شعر > ( ( 217 ) ) ناله از باطن برآرد كاى خدا آن چه دادى ، دادم وماندم گدا < / شعر >

156