يعنى : هر كس كه حاكم و متصرّف شد در عالم به مملكت ظاهر يا به تصرف باطن ، با هر كس كه قادر شد بر انعام و امتنان در حق خلق - ظاهرا او باطنا - يا هر كس كه در عالم به صورت قهر و تأثير و غلبهء صورتى يا معنوى ، ظاهر گشت از ملوك يا اوليا كه به صورت تصرّف و غلبه و تأثير به انعام و لطف يا به قهر و زجر و عنف ، هر يك از اين جمله ، نيست الا آن كه در آن حكم و تأثير و قهر ، به مدد من و همّت و جمعيّت من ، توسل مىكند به واسطهء رقيقه و رابطه اى كه ميان اين صورت اجمالى عنصرى من و ميان او كه جزوى است از اجزاى عالم كه صورت تفصيلى حقيقت من است ، ثابت است كه اگر مدد من و همّت و جمعيت من ، به سرايت از راهگذر آن رابطه ، از اين ملوك ظاهر كه حاكم و منعم و قادر و قاهرند ، يا از اين اوليا كه به كرامات ، آثار و تصرّفات از لطف و قهر اظهار مىكنند منقطع شود ، نه اثرى از وجودشان باقى ماند و نه از اين احكام و اوصاف و تصرّفاتشان .
< شعر > و ما سار فوق الماء أو طار في الهوا أو اقتحم النيّران الَّا بهمّتي < / شعر > و نرفت هيچ كس از اين اولياى صاحب تصرّف بر بالاى آب ، بىآن كه قدمش تر شدى ، يا نپريد در هوا كسى از ايشان يا حقير نشمرد و در نرفت در آتشهاى سوزان شعله ور كسى از ايشان ، جز به مدد همّت من و سرايت جمعيّت من در هر يك از ايشان .
< شعر > و عنّي من أمددته برقيقة تصرّف عن مجموعه في دقيقة < / شعر > و از آن حضرت جمعيّت خودم به حكم سرايت هر كسى را از اين اولياى صاحب تصرف و تأثير مذكور كه مدد كردم به واسطهء رقيقه اى از آن رقايق كه ميان صورت اجمالى عنصرى من و ميان صورت تفصيلى من ثابت است ، آن ولىّ صاحب تصرّف به آن مدد تصرف مىكند از مجموع قوا و اعضاى خودش در زمانى اندك كم از ساعتى ، يعنى در كم از ساعتى همگى تصرّفات از همه اعضاى او صادر شود به آن مدد مذكور با آن كه ظهور آثار و خواص از قوا و اعضاى مختلف ، في حالة واحدة بالنسبة إلى سائر الخلق محال نمايد .

633