نام کتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) نویسنده : سعيد الدين سعيد فرغاني جلد : 1 صفحه : 491
إسم الكتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 773)
گرد او در آمده تا هم چنان كه هر چه در آن حضرت معانى و معلومات به حكم * ( ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ ) * [1] از تبديل و تغيير و خلاف و تزوير ، ايمن است ، و از هر علمى و كشفى كه از آن جا مأخوذ است ، از مؤاخذت و منافرت ، مصون و محفوظ ، لا جرم صورت آن حضرت نيز هم بر اين صفت است ، كه به حكم شرع كه « لا يختلا خلاها و لا ينفر صيدها و لا يعضد شوكها و لا يقطع شجرها و لا يقتل الملتجئ إليها ما دام فيها [2] » هر كه در پناه اين ظاهر حرم نيز واقع مىشود ، از نبات و حيوان و جماد و انسان ، از تنفير و تحذير و قطع و ردع ، ايمن است و اين كه مىبينى در ظاهر كه به حكم نصّ * ( وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ من حَوْلِهِمْ ) * [3] هر كه در حوالى حرم بيرون اوست ، خوف خطف و ترس حبس و غارت و حيف به نفس و مال او متطرّق است ، از آن است كه از اوليا هر كس كه در باطن مأخذ و منشأ علم و ذوق و كشف او فرود ، آن حرم و عالم معانى است از آسمان دنيا فما فوقه كه محلّ حكم * ( يَمْحُوا الله ما يَشاءُ وَيُثْبِتُ ) * [4] است آن كس با بضاعت علوم و اذواق و مشاهدات و مكاشفاتش در معرض احتجاب و تبدّل و ارتياب و تخيّل مىافتد ، و احكام هوا و طبيعت بر او ظفر مىتوانند يافت ، و روى او را از منهج قويم و صراط مستقيم شريعت و طريقت مىتوانند بر تافت و ذلك معنى قوله : « و من حوله يخشى تخطَّف جيرتي » . < شعر > و نفسي بصومي عن سواي تفرّدا زكت و بفضل الفيض عنّي زكَّت [5] < / شعر > و چون روزه كه صورتش امساك و امتناع است از مباشرت و طعام و شراب ، و معنيش امساك است از مباشرت اسباب و معاشرت احباب و اتراب و مثابرت بر مدار است ظاهر علوم و آداب ، كه اين جمله اغيارند و از تحقّق به عالم حقيقت