صفات من است ، چنان كه تقرير رفت ، پس اگر من به صورت گرد ظاهر كعبه ، هفت شوط طواف مىكنم ، در عين آن حال از روى حقيقت و معنى و باطن ، طواف گرد ذات خودم به صفات هفتگانه ، كه توجّه ايجادى از حضرتى كه باطن و معنى كعبه است ، بر آن صفات مترتّب است ، سيرى و طوافى مىكنم ، پس اين طواف ظاهر من ، صورت آن طواف است كه در حقيقت گرد ذات خودم بر مىآيم ، و اگر به صورت در ميان صفا و مروه ، « سعى » مىكنم ، آن سعى من در باطن ، از جهت ذات خودم واقع مىشود ، از مرتبهء روحانيّت كه به مناسبت اسم ، صورت و مظهر او اين كوه صفا است به سوى مرتبهء طبيعت كه به وصف كوه مروه صورت اوست ، كه از جهت تكميل هر دو مرتبه « بما اشتملا عليه » ميان ايشان سعى و سير مىكنم ، تا هر حقيقتى و معنى اى كه در حضرت باطن من است ، او را صورتى در حضرت ظاهر خود پيدا كنم ، تا در عين كثرت صور عالم ظاهر ، وحدت معنى عالم باطن مشاهده افتد ، و در عين وحدت معنى ، كثرت صورت منكشف گردد .
< شعر > و في حرم من باطني أمن ظاهري و من حوله يخشى تخطَّف جيرتي [1] < / شعر > تقريره [2] : و امن ظاهرى في ظاهر حرم الكعبة ، حاصل من امن باطنى في باطنه ، و من حول الحرم ظاهرا و باطنا ، يتخوّف تخطَّف جيرتي ، اى الأولياء بعلومهم و اذواقهم و مشاهدهم .
و اين امن ظاهر صورت من كه در حرم ظاهر كعبه است ، به حكم * ( أَ وَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً ) * [3] نتيجه و صورت امن باطن من است ، زيرا كه چون كعبه مظهر حضرت معشوق ذات من است ، حرم كعبه كه پيرامن اوست ، مظهر حضرت حقايق معلومات و عالم معانى است ، كه بر مثال دايره و نقطه از او منتشى است ،

[1] يأبى تخطَّف - خ - .
[2] تقديره ( م ) و فيه ما فيه .
[3] العنكبوت ( 29 ) آيهء 67 .

490