در سعد ( 19 ) نام او " الهيضم " آمده ; در سعد ( 225 ) به اشتباه " القيصم بن محمد القيصم النيسابوري " ياد شده است ( صورت درست آن در نقل اين عبارت در بحار 5 / 324 وجود دارد ) . مق‌ : البغدادي - › كتاب الناسخ والمنسوخ . مورد سعد با عنوان " في ذكر الملكين الحافظين " مشتمل بر ايراد آيه‌هاى 11 رعد ، 17 و 18 ق و 10 انفطار مى باشد ; اما در نسخه ء پرينستون ( [ shelf number 49 ] Garrett 4391 ) اين تأليف فاقد اين مورد است و علت آن مى تواند اين باشد كه نسخه ء مزبور تنها بخش اول كتاب قصص است ( واقعيتى كه Mach آن را متوجه نشده است ) . ترجمه فارسى ( كامل ؟ ) اين تأليف كه مربوط به دوره ايلخانان مى باشد در دو نسخه ء باقى مانده است ( نك‌ : 71 - 70 . pp , van Ess وارجاعاتي كه در آنجا آمده است ) . نيز نك‌ : بروكلمان ذيل 1 / 592 - 593 در آنجا اشاره‌اى به ترجمه فارسى زير عنوان " قصص الانبياء " آمده است .
494 . * قرب الاسناد / أبو العباس عبد الله بن جعفر بن الحسين الحميرى القمى ( زنده در 297 ) ذريعه 17 / 67 ش 362 جمال الاسبوع 171 المضايقة 31 / 338 - 339 درباره مؤلف نك‌ : سزگين 1 / 165 . آخرين تاريخى كه درباره‌ء وى در دست داريم سال 297 است زمانى كه گفته ء شده او به كوفه آمده است ( نك‌ : رساله ابى غالب الزرارى ، نقل شده در بحرانى ، كشكول 1 / 189 ) . ابن طاووس از نسخه‌اى كه در ربيع الاول 429 كتابت شده بود استفاده كرده است .
برخى از علما از جمله ابن ادريس در " سرائر " وابن طاووس در " جمال الاسبوع " و " المضايقة " ، اين تأليف را به فرزند حميري محمد نسبت مى دهند كسى كه كتابت را در صفر 304 روايت كرده است . ديگران ( از قبيل مجلسى در بحار ) هيچ مشكلى در نسبت دادن كتاب به پدر ندارند .
اين يكى از چند تأليف متقدم شيعى با اين عنوان است ; اصطلاح قرب الاسناد به

488