السلام في التوحيد " آمده كه نشان مى دهد مفضل آن را از امام ششم [ ع ] نقل كرده است .
اما ابن طاووس يادآور اين نكته نشده و تنها از " كتاب الاهليلجة " سخن مى گويد كه در آن امام صادق [ ع ] در مناظره با يك هندي درباره علم خداوند غلبه كرد . ( الامان ; مق‌ :
Matar صص 57 - 59 ) .
اين تأليف جداى از " توحيد " است كه منسوب به مفضل مى باشد ( كتاب التوحيد والاهليلجة كه در سزگين آمده گويا در اثر ادغام اين دو عنوان است ) . مجلسى هر دو را بطور كامل نقل كرده ( توحيد در بحار 3 / 57 - 151 واهليلجه در بحار 3 / 152 - 198 ) . آنها ( با كتاب مصباح الشريعة ) در مجموعه‌اى در كتابخانه پرينستون New Series Shelf mark 1307 به شرح زير آمده است :
توحيد المفضل ( ms New Series 527 ) برگهاى 1 - پ تا 170 ر ; مصباح الشريعة . ms ) New Series 744 برگهاى 171 - پ تا 309 - پ ; اهليلجة ( New Series 328 . ms ) برگهاى 310 - پ تا 389 - پ ( در برگ نخست مجموعه ، اشتباها " الاهليلجيه " آمده همچنين نك‌ : - › كتاب ( المفضل بن عمر الجعفي ) .
در الامان ، كتاب اهليلجه با كتاب المفضل بن عمر ومصباح الشريعة ، ميان كتبي ياد شده كه مسافر بايد همراه خود داشته باشد . عنوان " اهليلجه " اشاره به ميوه درختى است كه براى مقاصد طبى توسط طبيب هندي كه با امام مناظره كرده استفاده مى شده است . امام صادق [ ع ] اهليلجه را به عنوان نقطه شروع دو برهان براى اثبات وجود خداوند استفاده مى كند ( برگهاى 313 - ر به بعد ، 352 - ر به بعد ) ; متنى كه در فرج المهموم 11 - 20 آمده ( با كمى اختلاف ) در برگهاى 342 - ر تا 352 - پ آمده است ; همچنين برگهاى 352 - ر تا 361 - پ مشتمل بر متنى است كه ابن طاووس آن را در فرج المهموم ص 20 ( سطر 2 تا 5 ) نقل به معنى مى كند . عبارت نقل شده در فرج المهموم ص 21 سطرهاى 4 - 6 مطابق با برگ 381 - پ سطرهاى 2 - 6 مى باشد .
187 . - كتاب الاحتجاج / أبو منصور احمد بن على بن ابى طالب الطبرسي ( زندگى در اوائل قرن ششم )

300