نام مؤلف تنها در فرج المهموم ص 30 آمده ; در آنجا نام جد وى به اشتباه " عمرو " ياد شده است . درباره قطيعي نك‌ : ياقوت ( م 626 ) البلدان ( 4 / 377 ) ، ذيل مورد قطيعة العجم ; در آنجا يادآورى كرده است كه وى در حال حاضر زنده است ) ; ذهبي ، سير 23 / 8 - 11 وارجاعات همانجا ; ابن رجب ، ذيل 2 / 212 - 214 ; ابن حجر ، لسان 5 / 55 - 56 ( و از آنجا : اعيان 8 / 303 ) ; شذرات 5 / 162 - 163 ( و از آنجا : اعيان 2 / 138 ) ( در آنجا نام مؤلف احمد بن محمد آمده است ) .
وى در مستنصريه استاد حديث بوده است ( ابن رجب ، ذيل 2 / 213 ) ، ومحتملا ابن طاووس در آنجا وى را ملاقات كرده است . درة الاكليل ( كه به احتمال ناتمام مانده ) به عنوان تاريخ چهار جلدى بغداد و ادامهء تاريخ عبد الكريم سمعاني ( م 562 ) كه خود متمم تاريخ بغداد خطيب بوده ، شناسانده شده است ( مق‌ : بركلمان 1 / 402 ) . ابن نجار ( به نقل ذهبي ) مى گويد : او در اين كتاب اشتباهات فراوانى ديده و از مؤلف بدليل عدم دقت و نكته سنجى انتقاد مى كند . ابن طاووس ، نقلى از شرح حال عبد الاول بن عيسى بن شعيب آورده كه در جلد سوم كتاب بوده است . در اين مورد ، هرقل از ستاره ها درباره‌ء آمدن رسول خدا [ ص ] آگاه شده است .
123 . * * + كتاب دستور المذكرين و منشور المتعبدين / أبو موسى محمد بن ابى بكر ( يا : عمر ) بن ابى عيسى المدنى ( يا : مدينى ) ( م 581 ) ذريعه 8 / 166 ش 679 اقبال 25 - 26 / 554 - 556 ، 160 / 668 ، 175 / 682 ، 307 / 66 - 67 ، 519 - 521 / 304 - 305 ، 523 / 308 .
درباره مؤلف نك‌ : بروكلمان ذيل 1 / 604 . حاجى خليفه ( 1 / 754 ) نام وى را أبو موسى المدينى محمد بن عمر الحافظ ياد مى كند . گويا اين كتاب درباره‌ء دعاهاى روزها و مواقع مختلف سال بوده است . آن گونه كه از اسناد و متون نقل شده در آن بدست مى آيد گويا تمايل صريح شيعى نداشته ( گر چه مشتمل بر روايتى بوده كه استحباب ادعيه را در شب عاشورا متذكر مى شده است ) .

247