جمال الاسبوع 186 - 189 از مواردى كه از اين تأليف نقل شده چنين بدست مى آيد كه ابن طاووس مجموعه‌اى مشتمل بر تأليفاتى در ادعيه در اختيار داشته است . عبارت " كتب " كه جمع كتاب است بدين شكل توجيه مى شود ( مق‌ : - › [ كتب ] العبادات ) ; عبارت ابن طاووس اين فرض را تقويت مى كند " ما وجدناه في نسخة عتيقة من كتب الدعوات " ( اقبال 479 / 261 ) . متنى كه در اقبال 662 / 452 از كتب الدعوات گرفته شده مربوط به يك جزء است كه مشتمل بر ادعيه‌اى است با خط أبو غالب الزرارى ( م 368 ) كه حسين بن عبيدالله الغضائري ( م 411 ) از شيخ خود زيد بن جعفر العلوى المحمدى ( زندگى در اوائل قرن پنجم ; نك‌ : رياض 2 / 359 - 360 ، در آنجا او را زيدي معرفى كرده است ; النابس ص 82 ) روايت كرده است . حاصل آنكه توان گفت نيمه دوم قرن چهارم ، اولين تاريخ براى كتب الدعوات مى تواند باشد ( يا حداقل براى يكى از اجزاء آن ) ; محتمل است كه ادعيه ء مختلفى كه در اقبال از " كتب اصحابنا العتيقة " آمده ، از همين مجموعه باشد . نك‌ :
- › كتاب عتيق فيه دعوات و روايات من طريق اصحابنا .
97 . * ؟ كتاب دفع الهموم والاحزان وقمع الغموم والاشجان / احمد بن داود النعماني ذريعه 8 / 233 ش 970 ، 18 / 69 ش 716 الامان 114 - 115 / 126 - 127 مهج الدعوات 103 ، 304 المجتنى 1 - 5 عنوان كامل كتاب در المجتنى آمده ( مق‌ : Strothmann صص 104 ، 118 ش 10 و 121 ) ; از اين كتاب در جائى ديگر با عنوان كتاب " دفع المهموم والاحزان " ياد شده است . همه نقلها از جزء چهارم تأليف گرفته شده است . در الامان ومهج الدعوات ص 103 همسان بوده و مشتمل بر دعايى است كه امام على [ ع ] در صفين بعد از آنكه ابن عباس خوف خود را از دشمنانى كه در اطرافش بودند اظهار كرد ، براى وى خواند .
موارد ديگر نيز مشتمل بر دعاهايى براى زمان گرفتارى است . دعايى كه درمهج الدعوات

226