بحار الانوار ج 2 ص 161 [ ند : الاجازات ] اقبال 324 - 325 / 81 - 82 در باره ء مؤلف نك‌ : كشى صص 488 - 489 ; طوسى ، فهرست صص 75 - 76 ش 162 . اين تأليف به معناى اصطلاحى اصل نيست . مق‌ :
68 . n , 137 - 136 . pp , " Usul " , Kolhberg در اقبال اين تأليف به عنوان " اصل " شناسانده شده است ، ابن طاووس مى گويد از نسخه‌اى كه تاريخ 373 بر آن بوده بهره برده است . مورد نقل شده دعاى سحر ماه رمضان است . در يكى از عبارتهاى فتح الابواب نيز ، به اين تأليف ، به عنوان اصل اشاره شده است . اين عبارت در فتح الابواب نيامده ، اما در بحار 91 / 257 آمده است ; ابن طاووس در فتح مى گويد : نسخه ء مورد استفاده تاريخ ربيع الاول 314 را داشته است . در اين صورت او دو نسخه مختلف از اين تأليف را ملاحظه كرده است . مورد نقل شده در اجازات ( بحار از منية المريد شهيد ثانى ) مشتمل به رروايتى از امام صادق [ ع ] از كتاب حسن محبوب است كه احتمالا ( و نه قطعا ) همان كتاب " اصل " مى باشد .
57 . * * اصل / هشام بن سالم الجواليقى ( زندگى در ميانه ء قرن دوم ) ذريعه 2 / 167 ش 617 ; 6 / 371 ش 2326 غياث سلطان الورى 5 اقبال 104 / 627 نك‌ : 144 . p . " Usul " , Kolhberg . درباره‌ء آراء اين متكلم مقتدم شيعى نك‌ : Madelung . 125 - 122 , pp , " Contribution " ابن طاووس از نسخه مورخه 373 بهره برده است .
مورد نقل شده روايتى از هشام است كه مستقيما از امام صادق [ ع ] نقل مى كند .
58 . * * اصل / أبو المغراء حميد بن المثنى العجلى ( زنده در اواخر قرن دوم ) ذريعه 11 / 148 ش 565 ; 6 / 327 ش 1857 الملاحم والفتن 174 / 191

204