قمى ، و او را فرزند بجاى ماند ، از جمله ايشان أبو الحسن على الزكي نقيب رى است ، و او پسر أبو الفضل محمد الشريف الفاضل بن ابى القاسم على نقيب قم پسر محمد بن حمزه مذكور است ، و او را اعقاب باشد ، و از آن جمله نقباء وملوك رى باشند ، از آن جمله عز الدين يحيى بن ابى الفضل محمد بن على محمد بن السيد المطهر ذى الفخرين على الزكي مذكور است ، كه نقيب رى وقم و جاى ديگر بود ، و او را خوارزمشاه بكشت و اولاد او به جانب بغداد منتقل شدند ، و سيد ناصر بن مهدى حسينى با وى بود و نقابت طالبيين به سيد ناصر بن مهدى تفويض يافت و تبديل شد ، و از آن پس وزارت يافت و امر نقابت را با پسر نقيب عز الدين يحيى گذاشت .
از ملاحظه اين كلمات صريحا بر مىآيد كه مرحوم حاج شيخ عباس در " منتهى الامال " در بعض موارد به نقل عين عبارات صاحب " ناسخ " بدون مراجعه به اصل مأخذ و بدون نسبت به قائل آنها كه صاحب ناسخ باشد اكتفا كرده است ، فراجع ان شئت .
- تنبيه بر چند امر در اينجا ضرور است - 1 - دو نسخه از يك كتاب انساب مشحره سادات در كتابخانه مدرسه عالى سپهسالار به شماره 2690 و 2692 موجود است ، كه شجره نسب اين خاندان در آنها مذكور است ، ليكن چون كتابت آن دو نسخه بدست اشخاص بىسواد و كاتبان بى مايه انجام شده است ، هيچ كدام از آنها نظر به كثرت تشويش آن براى نگارنده مورد استفاده قرار نگرفت ، فقط به نقل يك فائده از آنها در اينجا اكتفا مىكنم ، و آن اين است كه بعد از ذكر اسم عز الدين يحيى گفته است :
النقيب الكبير المعظم ، ورد بغداد للحج سنة ثلاث وثلاثين و خمسمائة وعاد إليها صحبة السلطان محمد بن محمود بن محمد بن ملك شاه .
نگارنده گويد مراد از اين شخص ( يعنى كسى كه در 533 به عزم

403