و به جاى اين كلمه در انجيل هايى كه از يونانى و سريانى نقل شده « پارقليطا » آمده كه به عربى « فارَقْليطا » شده است ، و در اخبار و روايات ما كلمه « فارقليطا » زياد ذكر شده است كه قهراً « فارَقْليطا » معرّب « پارقليطا » مىباشد .
انجيلى كه در زمان حضرت عيسى بوده ، يعنى كلامى كه حضرت عيسى داشته قطعاً يونانى و سريانى نبوده است ، حضرت عيسى ( عليه السلام ) زبانش عبرى بود زيرا در بيت المقدس و با بنى اسرائيل بود و آنها زبانشان عبرى بوده ، پس شايد كلمه اى كه حضرت عيسى ( عليه السلام ) داشته است كلمه پارقليطا نبوده ، بلكه كلمه اى بوده است عبرى كه در يونانى و سريانى از آن به پارقليطا تعبير شده است ، وقتى كه به زبان لاتين ( يونان ) مراجعه مىشود كلمه « پريكليتوس » در زبان يونانى به معنى بسيار ستوده بوده است كه همان معنى « احمد » مىباشد .
شعرى است در نصاب كه مىگويد : « محمّد ستوده امين استوار » محمّد يعنى ستوده و احمد يعنى بسيار ستوده ، و اين ترجمه پريكليتوس در لغت لاتين است .
بنابراين چنين بر مىآيد كه حضرت عيسى پيامبر را به نام « احمد » بشارت داده است ، يعنى همان كه در سوره صف آيه 6 مىفرمايد : ( و مبشّراً برسول يأتى من بعدى اسمه احمد ) و عيسى بشارت دهنده به رسولى بود كه بعد از او مىآيد و نامش احمد است .
قرآن با سربلندى در مقابل مسيحيان آن زمان اين مطلب را عنوان كرد و هيچ تاريخى نقل نكرده است كه يك مسيحى آن را انكار كرده باشد ، در صورتى كه همه مخالفين مىكوشيدند تا پيامبر اسلام را تكذيب كنند .
پس حدس زده مىشود كه حضرت عيسى ( عليه السلام ) خود لفظ احمد را گفته است ، بعد در لاتين وقتى انجيل را به زبان يونانى منتقل مىكرده اند همان لفظ « احمد » را به « پريكليتوس » ترجمه كرده اند ، بعد پريكليتوس در عربى معرّب شد و به صورت « فارقليطا » در آمد . در صورتى كه معمولا اسم را نبايد ترجمه نمود و همان لفظ

495