پيشرفته است ، اگر تيراندازى صد سال پيش را به بچه ياد بدهى فايده ندارد ، آنچه براى او مفيد است اين است كه با اسلحه روز دستش آشنا باشد ، تمام مردم بايد دستشان با اسلحه روز آشنا باشد تا بتوانند از خودشان و از كشورشان و از ناموسشان دفاع كنند و در مقابل دشمن ، دست و پا شكسته نباشند ; به هر اندازه كه اسلحه روز پيشرفت كند ، من و شما هم كه مسلمانيم بايستى با اسلحه پيشرفته آشنا شويم .
شما ببينيد در اسلام چقدر به تيراندازى اهميت داده شده كه با اين كه مسابقه پولى در اسلام به طور كلّى حرام است مثل اين كه فرضاً با هم قرارداد كنيم در مسابقه بسكتبال هر كس توپ را داخل سبد انداخت چقدر برنده است ، يك چنين قراردادى در اسلام باطل است ، يا اين كه اگر كُشتى بگيريم هر كسى ديگرى را به زمين زد اين اندازه به او بدهيم كه اين را مىگويند « مصارعه » يعنى شرط بندى در كشتى ، پس شرط بندى در كشتى و شرط بندى در فوتبال و بسكتبال و واليبال و امثال اينها كه برنده مسابقه طلبكار باشد از نظر اسلام باطل است ، به طور كلّى شرط بندى در اسلام باطل است ، اما اسلام در دو جا شرط بندى را حلال مىداند و بلكه مستحب است ، كه در اين رابطه كتابى در فقه ما هست به نام كتاب « سبق و رماية » يعنى كتاب مسابقه در اسب دوانى و تيراندازى ، كه هركس در اسب دوانى پيش تازى كند و جلو برود برايش جايزه قرار بدهند و همچنين در تيراندازى ; البتّه آن وقتى كه اين كتاب نوشته شده و آن روزى كه پيغمبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و ائمه ( عليهم السلام ) فرمودند ، مىدانيم كه اسب مجهّزترين مركب روز بوده و سوارنظام آن روز اگر خيلى مهم بود اسب دوانى بلد بود ، و الاّ اكثر مسلمانها اصلا اسب هم نداشتند و با شتر به جنگ مىرفتند يا پياده ، حالا ممكن است بگوييم : اسب مال آن روز بوده ، اگر اين مسابقه امروز بخواهد پياده شود بايد آن را با هواپيماى مثلا « اف شانزده » و « اف چهارده » و امثال اينها اجرا كنيم ، مثلا بگوييم هر كسى بهتر مىتواند با اف شانزده جنگ كند و

407