هرگز سراغ معصيت خدا نمىرود .
در علم كلام بحثى است كه آيا پيامبران و ائمه ( عليهم السلام ) بايد معصوم باشند يا اين كه لازم نيست چنين باشد ، ( 1 ) و در اينجا كمى در مورد آن بحث مىكنيم .
مسأله عصمت در چند بُعد مطرح است :
1 - در اعتقادات ; به اين معنا كه آيا پيامبران بايد اعتقاد صحيحى داشته باشند ، يا مىشود زمانى هم اعتقاد غلط داشته باشند ، مثلا پيامبر يك وقت بت پرست باشد و پس از آن پيامبر شود .
2 - در تبليغ و ارشاد ; به اين معنا كه آيا مىشود پيامبر مردم را به راه خطا ارشاد كند و يا دروغ بگويد .
3 - در فتوى دادن ; يعنى آيا ممكن است پيامبر وقتى حكم خدا را بيان مىكند دروغ بگويد و يا اشتباه كند .
4 - در مقام عمل ; به اين معنا كه آيا مىشود پيامبر كارى خلاف شرع عمداً يا سهواً انجام دهد .
همه اينها در علم كلام مورد بحث است . مسلّماً پيامبر ممكن نيست عقايد غلطى داشته باشد ، اگر چنين باشد پيروى از او غلط است .
در باب تبليغ و ارشاد هم خداى تبارك و تعالى ما را مأمور كرده است كه از آنها اطاعت كنيم ، و خداوند به پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) مىفرمايد : ( قل ان كنتم تحبّون اللّه فاتّبعونى يحببكم اللّه ) ( 2 ) اگر شما خدا را دوست داريد پيروى كنيد از من ، تا خدا شما را دوست بدارد . پس ما برطبق دستور قرآن مأموريم از پيغمبر پيروى كنيم ، اگر پيامبر عمداً و يا سهواً دروغ بگويد آن وقت ما از باطل پيروى مىكنيم و پيداست كه

1 - رجوع شود به كتاب تنزيه الانبياء سيّد مرتضى ; و كشف المراد ، ص 349 و 364 ; و منهاج البراعة ، ج 2 ، ص 97 ; و تفسير فخر رازى ، ج 4 ، ص 42 2 - سوره آل عمران ، آيه 31

369