فضيلت دارى ، پس قدر خود را بدان و خود را به دنيا و متاع آن نفروش .
اگر انسان كامل شود و فريب شيطان را نخورد مانند پيغمبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) وجودى است كه در او نقص نيست و از ملائكة اللّه هم فضيلتش زيادتر است ; زيرا خدا هيچ گاه به مَلَك نمىگويد كه به يك موجود نازلتر از خود سجده كن ; اين كه ملائكه مأمور شدند به آدم سجده كنند ، اين سجده تواضع و كرنش بود و موجود پايين تر بايد نسبت به موجود بالاتر كرنش كند . هرچند سجده براى خدا عبادت است و عبادت غير خدا جايز نيست ، اما تواضع براى غير خدا صحيح است و سجده ملائكه به آدم جنبه تواضع و اطاعت داشته است ; بنابراين خدا مىخواسته با تكرار فراوان اين داستان در قرآن ، نعمت بزرگى را كه به ما داده است به ما بفهماند ; يعنى شرافت انسانى را كه از مرتبه حيوانيت فراتر رفته است به ما نشان دهد .
3 - نكته سوّم اين است كه خداوند مىخواسته به ما تذكّر دهد كه شما چنين دشمن بزرگى مانند شيطان داريد و او وعده داده است كه هميشه شما را گول بزند . انسان اگر دشمن خود را بشناسد اين خود يك پيروزى براى او در زندگى محسوب مىشود . پس خداوند با ذكر داستان و وعده شيطان براى فريب ما ، دشمن را به ما معرّفى كرده است . حال اگر با وجود شناختن دشمن كسى به دام او افتاد اين ديگر از سستى خود اوست ، زيرا خدا حتى راههاى وسوسه شيطان را به ما معرّفى كرده است .
4 - منظور ديگرى كه ممكن است از تكرار زياد اين داستان داشته باشد اين است كه خدا خواسته است به ما تفهيم كند كه آدم ، پدر شما ، در يك مورد كه از شيطان اطاعت كرد مقامش از او گرفته شد و به او گفته شد : ( اهبطوا ) برو پايين ، پس ما كه دائماً غرق در گناه هستيم وضعمان چه خواهد شد ؟
راجع به اين موضوع شعراى عرب و عجم اشعارى دارند ، در شعر فارسى چنين آمده است :

351