توهّم نمىكنند كه خدا يك تصوير و صورتى دارد .
« وَلاَيُجْرُونَ عَلَيْهِ صِفَاتِ الْمَصنُوعِينَ » ( و آنان بر خداوند صفات مصنوعين را جارى نمىكنند . ) ما وقتى مىخواهيم كمالى را براى خداوند فرض كنيم از سنخ كمال خودمان درست مىكنيم . حضرت در حديث دارد : « كلّ ما ميّزتموه بأوهامكم فى ادقّ معانيه مخلوق مصنوع مثلكم مردود اليكم و لعلّ النّمل الصّغار تتوهّم ان للّه تعالى زُبانيتين فان ذلك كمالها » ( 1 ) هر آنچه را شما در كمال دقّت با اوهام خود خيال مىكنيد خدا باشد ، همانا مخلوق و ساخته ذهن شماست ، مورچه كوچك هم كه دو شاخك كوچك دارد و اين دو شاخ كمالش است ، خيال مىكند خدا چنين دو شاخى دارد .
« وَلاَيَحُدُّونَهُ بِالاَْمَاكِنِ ، وَلاَيُشِيرُونَ اِلَيْهِ بِالنَّظَائِرِ » ( و آنها خداوند را محدود به مكان ندانسته ، و براى او نظيرهايى نمىپندارند . ) پس قسم چهارم از ملائكه ، ملائكه اى هستند كه حامل عرش خدا هستند ، يعنى حامل تمام نظام وجود ; و چون نظام وجود مركز علم و قدرت خداست و عرش كنايه از همان علم و قدرت است ، لذا فرمود كه اين ملائكه سرشان از آسمانها بالاتر است ، پايشان هم از زمينها پايين تر ، و اطرافشان هم از همه عالم بيرون مىرود . يعنى يك نقطه اى از عالم نيست كه زير نظر و احاطه اينها نباشد ، و اينها بالاترين نوع ملائكه هستند كه به تمام عالم احاطه دارند و واسطه فيض خدا نسبت به همه عالم هستند ، و به قدرى غلبه و قدرت دارند كه حتى ملائكه پايين تر هم نمىتوانند آنها را درك كنند .
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته

1 - بحارالانوار ، ج 66 ، ص 293

287