بسم الله الرحمن الرحيم در درسهاى قبل خطبه اوّل نهج البلاغه را شروع كرده بوديم كه حضرت امير ( عليه السلام ) راجع به خدا و صفات خدا بحث فرموده‌اند و در آن مسائل فلسفى را نيز مطرح كرده اند ، و به همين علّت ما هم ناچاريم كه اين مسائل را به اندازه فهممان تعقيب كنيم . به اينجا رسيديم :
« اَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ ، وَكَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصدِيقُ بِهِ » ( اوّل دين شناسايى خداست ، و كمال شناسايى خدا تصديق به اوست . ) در درس پيش گفته شد : دين به معناى اطاعت ، انقياد ، عبادت ، جزا و يا مجموعه قوانينى است كه انسان را به كمال مىرساند ; و به هر معنايى باشد بالاخره شرط اوّل آن شناسايى خداوند خواهد بود .
تفاوت علم با شناخت در جلسه گذشته راجع به اصل اثبات صانع و خدا بحثى داشتيم كه تكرار نمىكنيم . شارحين نهج البلاغه گفته اند منظور از « اوّل دين معرفت خداست » يعنى اين كه ما اجمالاً از توجه به عالَم و نظم آن پى مىبريم كه خدايى كه خالق عالَم است وجود دارد . اين معرفت اجمالى است كه تقريباً همه طبقات موحّدين آن را دارا هستند . امّا مرحله كاملش اين است كه شناختى كامل نسبت به خدا پيدا كنند ،

133