همچنين آنچه ما تفسير داريم يا به حضرت على ( عليه السلام ) منتهى مىشود يا به ابن عبّاس كه ابن عبّاس هم شاگرد حضرت على ( عليه السلام ) است .
ابن ابى الحديد مىگويد : حتى دراويش و صوفيه در علم طريقت و حقيقت خودشان را منتهى مىكنند به حضرت على ( عليه السلام ) . شبلى و جُنيد بغدادى و سرّى و ابويزيد بسطامى و معروف كرخى همه اينها حتى خرقه خودشان را هم مستند به حضرت على ( عليه السلام ) مىكنند .
باز مىگويد : علم نحو و صرف هم كه دو علم مهم است منتهى مىشود به حضرت على ( عليه السلام ) ، چون قواعد كلى نحو را به ابوالاسود دُئلى كه يكى از اصحاب بود ياد داد . بنابراين علوم اسلامى سرانجام ريشه‌اش به حضرت على ( عليه السلام ) منتهى مىشود .
شجاعت و سخاوت حضرت على ( عليه السلام ) اما راجع به شجاعت حضرت على ( عليه السلام ) ، ابن ابى الحديد مىگويد : وقتى نام شجاعت حضرت على ( عليه السلام ) به ميان آمد نام شجاعتهاى دنيا محو شد ، و در جنگها شجاعت حضرت على ( عليه السلام ) معروف بود .
و اما جود و سخاوت حضرت على ( عليه السلام ) كه بسيار روشن است و حتى آياتى تفسير شده‌است به سخاوتهايى كه حضرت على ( عليه السلام ) داشته ، از جمله در سوره انسان مىفرمايد : ( و يطعمون الطّعام على حبِّه مسكيناً و يتيماً و اسيراً ) ( 1 ) با آن كه به غذاى خود علاقه و نياز داشتند آن را به مسكين ، يتيم و اسير مىدادند . در تاريخ و تفسير نقل شده كه اين آيه راجع به حضرت امير ، حضرت زهرا ، امام حسن و امام حسين ( عليهم السلام ) و فضّه است . همچنين آيه شريفه : ( و يؤتون الزّكوة و هم راكعون ) ( 2 )

1 - سوره انسان ، آيه 8 2 - سوره مائده ، آيه 55

76