دسته ديگر روشنفكرانى هستند كه اين اواخر پيدا شده اند ، اينها قرآن و اسلام را قبول دارند ولى افكار مادّى گرى بر آنها غالب شده است و همه مسائل را توجيه مادّى مىكنند و چون معجزه را نتوانسته اند توجيه مادّى كنند آن را از اصل منكر شدند ، ولى اصل دين را منكر نشده اند .
برخورد ما با دسته اوّل اين است كه بايد با آنها بحث خداشناسى كنيم . وقتى كه ثابت كرديم خدايى وجود دارد و اين خدا داراى صفاتى است و از جمله صفات او قدرت است ، پس مسلّماً قدرت چنين امورى را كه جزء معجزات است دارد ; زيرا خدايى كه قدرت دارد اين زمين و آسمانهاى باعظمت و موجودات فوق العاده را خلق كند ، قدرت دارد به كسى كه او بخواهد قدرت اعجاز بدهد .
و اما كسانى كه اسلام را قبول دارند منتها در اثر فرو رفتن در افكار مادّى همه چيز را توجيه مادّى مىكنند و قهراً معجزات را قبول ندارند ، بايد به اينها گفت شما كه قرآن را قبول داريد ، بعضى از آيات قرآن است كه قابل توجيه و تأويل نيست ، صريحاً قرآن از حضرت موسى ( عليه السلام ) و حضرت عيسى ( عليه السلام ) و پيامبران ديگر معجزاتى را نقل كرده است .
نمونه هايى از معجزات قطعى پيامبران در قرآن مثلا در مورد حضرت عيسى ( عليه السلام ) اوّلا وجودش معجزه بود ، زيرا بدون داشتن پدر از مادرش متولّد شد ، و علاوه بر آن بچه اى شيرخوار در گهواره سخن مىگويد و از خود و مادرش دفاع مىكند . ( 1 ) و ثانياً به بنى اسرائيل كه مورد خطابش بودند فرمود : ( انّى قد جئتكم بآية من ربّكم ) همانا من براى شما نشانه اى از پروردگارتان مىآورم ; خداوند در قرآن معجزات را تعبير به « آيه » مىكند ; يعنى نشانه و علامت ارتباط با خدا ; به دنبال اين آيه آمده است : ( انّى اخلق لكم من الطّين كهيئة الطّير

1 - اين داستان در سوره مريم آيات 29 تا 34 آمده است .

517