نام کتاب : درسهايى از نهج البلاغه ( فارسي ) نویسنده : الشيخ المنتظري جلد : 1 صفحه : 518
فانفخ فيه فيكون طيراً باذن اللّه ) ( 1 ) من از گل صورت مرغى برايتان مىسازم و در آن فوت مىكنم پس با اذن خدا پرنده اى مىشود . اين كار در تكوين امر محالى نيست ، از همين خاك همه پرنده ها خلق شدند و روح هم در آنها هست ، اما معجزه حضرت عيسى ( عليه السلام ) اين بود كه اين كار را با دستش انجام داد . و يا حضرت عيسى ( عليه السلام ) نابينايان را بينا مىكرد ، البته همه اين كارها را ( باذن اللّه ) انجام مىداد . خوب كسى كه معتقد به قرآن است ، هرچند آيات قرآن را تأويل كند ، ديگر اين آيات قابل تأويل نيست ; حضرت عيسى ( عليه السلام ) مىگويد : من از گل در لحظه اى برايتان مرغى مىسازم . اگر كسى اين را انكار كند معنايش انكار قرآن است . يا در مورد حضرت موسى ( عليه السلام ) قرآن نقل مىكند كه موسى با برادرش هارون به طرف فرعون مىروند و خدا هم به آنان دستور مىدهد : ( فاذهبا بآياتنا ) ( 2 ) پس برويد با نشانه هاى ما . وقتى نزد فرعون مىروند خدا مىفرمايد : ( فالقى عصاه ) سپس موسى عصايش را انداخت ، ( فاذا هى ثعبان مبين ) ( 3 ) در آن هنگام عصا يك اژدهاى واضح و روشنى شد . و باز مىفرمايد : ( و نزع يده فاذا هى بيضاء للنّاظرين ) ( 4 ) و دستش را از گريبان بيرون آورد ، پس دستش نورانى شد و مىدرخشيد . اين دو معجزه است كه قرآن از حضرت موسى ( عليه السلام ) نقل مىكند . و يا داستان ناقه صالح را كه قرآن نقل مىكند ، ( 5 ) اگر كسى اينها را انكار كند معنايش اين است كه خدا و قرآن را قبول ندارد ، و اگر قبول دارد بايد معجزه را نيز كه