بسم الله الرحمن الرحيم استدلال امام صادق ( عليه السلام ) براى نبوّت عامّه در درس گذشته درباره ضرورت وجود حجّتى اعم از پيامبر يا امام و يا كتاب در هر زمان از طرف خدا در بين مردم مطالبى مربوط به نبوّت عامّه بيان كرديم ; حالا براى تأييد اين معنى ، حديثى از كتاب اصول كافى ، اوّل كتاب الحجة ( 1 ) مىخوانم ، اين حديث را هشام بن حكم از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مىكند ، هشام يكى از اصحاب امام صادق ( عليه السلام ) است و در علم كلام وارد بوده ، او مىگويد :
« قال للزّنديق الّذى سأله من اين أثبّت الانبياء و الرّسل » فرمود به زنديقى كه از امام پرسيد شما پيامبران و فرستادگان را از چه راه ثابت مىكنيد .
ظاهراً كلمه « زنديق » معرّب « زنديك » است كه منسوب به زند و پازند زردشتى ها باشد ، و احتمالا به ايرانى هاى منسوب به اين مكتب « زنديك » مىگفتند و بعداً در لسان عرب « زنديق » شده است .
حضرت فرمود : « انّا لما اثبتنا انّ لنا خالقاً صانعاً متعالياً عنّا و عن جميع ما خلق » وقتى ثابت كرديم ما خالق و صانعى داريم كه بالاتر از ما و از همه مخلوقات است ، چه از نظر علم و چه از نظر قدرت و وجود و ساير جهات كمال ، « و كان ذلك الصّانع

1 - اصول كافى ، ج 1 ، ص 168

459