در اينجا حضرت على ( عليه السلام ) نبوّت عامّه را مطرح كردند و فرموده اند : چنين نيست كه خدا بندگان را خلق كند و آنان را مهمل رها كند ، هيچ گاه زمين از حجّت خالى نبوده است . در اينجا فلاسفه و متكلّمين براى اثبات لزوم نبوّت راههاى مختلفى مشى كرده اند .
دليل بوعلى سينا براى نبوّت عامّه يك راهى شيخ الرئيس ( 1 ) براى اثبات نبوّت دارد و البته ايشان از راه زندگى مادّى بشر مىخواهد لزوم نبوّت را ثابت كند ، و اجمال و محصّل آن اين است كه انسان در زندگى با حيوانات ديگر تفاوت دارد و هيچ كس به تنهايى نمىتواند زندگى كند ، انسانها همواره نياز دارند با هم باشند - البته بعضى از جانوران مثل زنبور عسل ، مورچه يا موريانه نيز زندگى اجتماعى دارند - و هر كدام از انسانها يك قسمت از نيازهاى زندگى را به عهده مىگيرند ، پس قهراً بايد با هم باشند و هر كدام قسمتى از كارها را انجام دهند و وقتى قرار شد با هم باشند احتياج به معاملات پيدا مىكنند ; يعنى هر كسى مصنوعات و بازده كار خود را آن اندازه اى كه اضافه از نياز خودش مىباشد به ديگران منتقل كند و از محصولاتى كه او دارد بهره گيرد . معامله و فروش و داد و ستد اعم از اين كه معامله جنس با جنس باشد و يا اين كه به وسيله پول انجام شود ، احتياج به قانون دارد ، قوانينى كه مطابق با عدالت باشد و حقوق همه را تأمين كند .
وقتى كه انسان به قانون احتياج دارد ، اگر بخواهيم بگوييم قانون گذار خود بشر باشد ، خود بشر اوّلا احاطه به همه مصالح و مفاسد ندارد ، و ثانياً هر كس در مقام قانون گذارى ممكن است مصالح و منافع خود را در نظر بگيرد براى اين كه حالت خودخواهى فطرتاً در انسان وجود دارد ، پس اگر بخواهيم قانون گذارى را به بشر

1 - كتاب شفا ، قسمت الهيات ، فصل دوّم از مقاله دهم ، ص 441 ( ص 556 )

449