124 هزار پيامبر همه نبىّ هستند ولى فقط بعضى از آنها رسول هستند ، رسول معمولا به پيامبرانى مىگويند كه داراى كتاب هستند ، و بعضى گفته اند انبيا پيامبرانى هستند كه از طرف خدا خبر مىآورند ، خواه در خواب به آنها الهام شود يا در بيدارى به آنها وحى شود ، ولى رسول كسى است كه در بيدارى به وسيله جبرئيل و ملائكه وحى به او وحى مىشود ، و انبيايى كه در خواب به آنها الهام مىشود رسول ناميده نمىشوند .
پس به هرحال يك دسته خاصى از پيامبران رسول نام دارند - يا آنهايى كه داراى كتابند ، يا آنهايى كه در بيدارى به آنها وحى مىشود - همه آنهايى كه رسولند نبىّ هم هستند ، ولى همه آنهايى كه نبىّ هستند رسول نيستند .
احتياج انسان به پيامبران علّت انتخاب پيامبران از جانب خدا براى مردم را حضرت على ( عليه السلام ) چنين مىفرمايند :
1 - « لَمَّا بَدَّلَ اَكْثَرُ خَلْقِهِ عَهْدَ اللّهِ اِلَيْهِمْ » ( زمانى كه اكثر خلق خدا آن پيمانى را كه پروردگار با آنها بسته بود عوض كردند و از آن تخلّف نمودند ) خداوند براى اين كه به آنها تذكّر دهد و آنها را بيدار كند پيامبران را فرستاد .
2 - « فَجَهِلُوا حَقَّهُ » ( پس به حق خدا جاهل شدند ) و حقوقى را كه خدا بر مردم دارد مانند حق خالقيت و ربوبيت فراموش كردند .
3 - « وَاتَّخَذُوا الاَْنْدَادَ مَعَهُ » ( و برابر او همتايانى گرفتند ) « انداد » جمع « نِدّ » به معنى مثل است ; مردم در مقابل خدا كسانى را قرار دادند و

422