بسم الله الرحمن الرحيم موضوع بحث ما خطبه اوّل نهج البلاغه بود . به اينجا رسيديم كه خداوند متعال آدم را خلق فرمود و ملائكه مأمور شدند كه براى حضرت آدم سجده كنند ، شيطان كه در ميان آنها بود به اين امر عمل نكرد و اطاعت نكرد و رانده درگاه خدا شد ، سپس خداوند آدم را در بهشت مسكن داد و شيطان او را فريب داد . تعبير حضرت اين بود « اغترّه » شيطان آدم را مغرور كرد و گول زد ، بعد از آن آدم از بهشت به دنيا كه خانه آزمايش و زاد و ولد است منتقل شد ، و شيطان و ذريّه او هم بر آدم و بنى آدم تا روز قيامت مسلّط شدند ، به طورى كه در رگ و ريشه آنها جريان دارند . شيطان از خدا خواست كه من به هر صورت خواستم در بيايم بتوانم ، و بنى آدم مرا نبينند و من آنها را ببينم .
نكات مورد بحث در داستان حضرت آدم ( عليه السلام ) اوّل اين كه داستان حضرت آدم را كه قرآن زياد تكرار كرده است به چه منظور است ؟ من چند نكته آن را توضيح مىدهم :
1 - اين كه خداوند خواسته است عظمت خلقت انسان را به ما يادآور شود كه او قدرت دارد از خاك كه يك موجود جمادى و يك مادّه محض است و ادراك و حس و شعور و حركت ندارد ، انسانى خلق كند كه داراى حس و حركت و قواى ظاهرى و

349