انصارى ، 61 - عبد الرحمن بن ابى ليلى انصارى ، 62 - ابو بكر بن حزم ، 63 - حبة بن الجوين العرنى ، 64 - ابو عبد اللَّه بجلى ، 65 - ابو حيّه ، 66 - طارق بن شهاب الاحمسى ، 67 - مخنف بن سليم ازدى ، 68 - ابو ظبيان جنبى ، 69 - زيد بن وهب جهنى ، 70 - ابو صادق كليب الحرمى ، 71 - ربيع بن ناجذ ازدى ، 72 - ابو برده ازدى ، 73 - ابو البخترى ، 74 - سعيد بن فيروز ، 75 - هبيرة بن بريم الحميرى ، 76 - عبد خير خيرانى ، 77 - جعيد همدان ، 78 - عمرو بن مرّ همدانى ، 79 - نميله همدانى ، 80 - هانى بن هانى همدانى ، 81 - سليم بن قيس [1] .
مسلم است كه اين شخصيتهاى تاريخى صدر اول اسلام ، مخصوصا گروهى از آنان ، مانند سلمان و ابو ذر ، مالك اشتر و عمار و ميثم . . . عاليترين مراحل رشد و كمال را در جاذبيت شخصيت امير المؤمنين على بن ابي طالب عليه السلام بدست آورده بوده‌اند و اين تأثير و تأثر روشنترين دليل آن است كه اينان در شخصيت على ( ع ) عاليترين آرمان انسانى خود را ديده بودند كه از ديگر انسانهاى دورهء پر نوسان و ضد و نقيض بريده و به آن بزرگوار پيوسته بوده‌اند ، اگر كمترين تجاوز از حق و اندك ارتكاب خلاف قانون انسانى از او مشاهده مىكردند ، آن همه جان - فشانى و عشق به او نمىورزيدند و راه ديگرى و دنبال ديگران را مىگرفتند كه به خواسته‌هاى زندگى معمولى خود مىرسيدند .
گروهى از اين 81 شخصيت ، چنانكه گفتيم ، مانند ابو ذر و سلمان فارسى . . . بحدّ رشد سازندگى تاريخ رسيده بودند كه اسلام واقعى را در وجود خود مجسّم مىكردند .
اينان در وجود على ( ع ) امتيازات بسيار فوق العاده اى را ديده بودند كه او را معيار و مربّى و تطبيق كنندهء قرآن در وجود خود تلقى مىكردند . رابطهء اين رشد يافتگان با على ( ع ) ما فوق رابطهء پيروان يك مكتب از پيشتازان آن مكتب بوده و بلكه بمرحلهء عشق حقيقى رسيده بود . عشق حقيقى را مىگوئيم كه با عشق مجازى كه همهء نقص و عيب و زشتى معشوق را مىپوشاند قابل مقايسه نيست .

[1] الرجال - ابو جعفر احمد بن ابى عبد اللَّه برقى - چاپ دانشگاه 1342 ص 3 تا 7 .

209