طوفانى را ابراز كرده‌اند .
با نظر به دو اصل گذشته و دلايلى را كه در زير مطرح مىكنيم ، يكى از بهترين طرق شناسايى على ( ع ) همين است كه ما مورد بررسى قرار مىدهيم : ( على از ديدگاه على ) ( ع ) .
دليل يكم - راستگويى و صدق محض بودن على ( ع ) حقيقتى است كه سرتاسر زندگى او را چه در قلمرو انديشه و گفتار و چه در قلمرو عمل ، فرا گرفته است .
دروغ و حيله گرى و چاپلوسى و هر گونه مبارزه با واقعيات ، علتى جز قرار گرفتن در سوداگرىهاى « خود طبيعى » ندارد و اين حقيقت اثبات قطعى شده است كه على بن ابي طالب ( ع ) « خود طبيعى » را در راه وصول به « خود انسانى اعلا » ، سخت مهار كرده است . مگر ارتكاب خلاف واقعيتها كه حركت بر خلاف نظم هستى هدفدار است ، جز براى ثروت و مقام و نامجويى و امثال اين پديده‌ها ، انجام مىگيرد يك فرد در تاريخ پيدا نشده است كه كمترين تمايلى از على ( ع ) بآن امور را اثبات كند . وضع روحى فرزند ابي طالب را در بارهء راست و دروغ در نمونه اى از حسّاس - ترين موقعيت زندگى او يادآور مىشويم : عمر در نزديكى فوت خود شش نفر را براى انتخاب زمامدار از ميان خودشان تعيين نمود . گفته بود : در صورت نبودن رأى كافى براى يكى از آن شش نفر ، عبد الرحمن بن عوف مىتواند قضيّه را يكسره نموده و خليفه را تعيين كند . در اين شورا دو نفر رأى مساوى آوردند ، على بن ابي طالب ( ع ) و عثمان . نوبت عبد الرحمن بن عوف بود كه يكى از آن دو را ترجيح بدهد . عبد الرحمن رو به على ( ع ) كرده و گفت : من ترا ترجيح داده و بيعت مىكنم ، بشرط اين كه به قرآن و سنت و روش دو شيخ گذشته عمل كنى . على ( ع ) فرمود : عمل به قرآن و سنت ، بلى ، و امّا عمل به روش دو شيخ نه ، بلكه با نظر خودم رفتار خواهم كرد . اين پيشنهاد را به عثمان نمود ، عثمان بدون ترديد پذيرفت .
بعضى از تاريخ نويسان مىگويند : عبد الرحمن اين پيشنهاد را سه بار تكرار كرد و در هر بار عثمان پذيرفت و على ( ع ) قبول نكرد .

207