( محبت - عدالت ) وابستگى انسان را به مبدء برين ، يعنى خدا ، اضافه كنيد . نتيجتا انسان از ديدگاه شخصيت على ( ع ) موضوعى است كه در مجراى سه پديدهء متنوع مطرح است ، محبوبيت مشمول بودن به عدالت ، وابستگى به خدا .
كدامين نمود روانى و رفتار عينى مىتواند حقيقت آن شخصيت را بنماياند كه دارندهء وضع روانى تفاعل يافته از سه پديدهء مزبور بوده باشد اگر به اين تركيب يافته تفاعلى ، روحيهء سلحشورى و معرفت در حدّ اعلا و اخلاق در همهء چهره‌هاى اصيل و قدرت بيان و دريافت مطلق در درون هم اضافه شود ، شناسائى چنين شخصيتى تسليم فلسفه و علوم روانى معمولى نمىگردد ، تا بتوان او را با اصول و قوانين روانى و فلسفى مورد شناسايى قرار داد . بهمين جهت است كه راه شناسايى ما در بارهء اين شخصيت والا ، منحصر در اينست كه هر يك يا چند امتياز و عظمت روحى او را ، در انديشه كسانى مطالعه كنيم كه خود باضافهء درك آن امتياز و عظمت ، طعم آن را هم تا حدودى چشيده باشند . اين يك شناخت تحليلى است كه اگر هم از صدها عظماى انسان شناسى هر يك از عناصر شخصيت على ( ع ) را درك كنيم ، باز حالات تفاعل يافته آن عناصر را درك نخواهيم كرد .
در نتيجهء تحقيقات و بررسىهاى همه جانبه اى كه از آغاز ظهور اسلام تا كنون در بارهء شخصيت امير المؤمنين على بن ابي طالب ( ع ) چه بوسيلهء مشاهده كنندگان معاصر او و چه بعدها بوسيلهء متفكران صاحبنظر اسلامى و ديگر ملل صورت گرفته ، اين حقيقت پذيرفته شده است كه : شخصيت على ( ع ) چنانكه در قلمرو مكتبهاى الهى [ منهاى نبوت ] در رديف پيامبرانى مانند ابراهيم ، موسى ، عيسى ، محمد ( ص ) ( صاحبان رسالت كلى ) قرار دارد ، همچنان در قلمرو پيشتازان كاروانيان انسانى كه تكامل در انسانيت را هدفگيرى نموده‌اند ، در صف اول جاى گرفته است على ( ع ) پيامبر نيست و خضوع و تسليمش در برابر پيامبر اسلام و ايمان راستين او به خاتم پيامبران ، چيزى نيست كه قابل كمترين ترديد بوده باشد . حتى بعضى از متفكران را در سطوح و الا سراغ داريم كه ايمان راستين على ( ع ) را به پيامبر اسلام بالخصوص و ساير پيامبران بطور عموم ، دليل قاطعانه اى براى ثبوت ماوراى طبيعى

170