و تنوع اراده و احساسات و عواطف و فعاليّتهاى ابتكارى و غير ذلك به ظهور مىرسند .
اگر اين افزايش و گسترشها بطور طبيعى محض و ناخود ساخته انجام بگيرد ، يعنى انسان دگرگون شونده مانند يك وسيله و ابزار در مقابل عوامل تحول قرار بگيرد بطورى كه حتى توجهى به ارزش و امتياز و دو مفهوم ضد آن نداشته باشد ، چنين انسانى را « ناخود ساخته » اصطلاح مىكنيم ، زيرا فرض اينست كه او در مجراى تحولات به آن چه كه بوده و به آن چه كه هست و به آن چه كه خواهد بود ، نه آگاهى داشته و نه آن موقعيتها را بعنوان ارزشهاى تكامل « خود » مورد اهميت قرار داده است .
بعبارت مختصرتر او خود را نساخته است ، بلكه بدون آگاهى و اختيار از خود ، ساختهء عوامل جبرى طبيعى و بشرى مىباشد .
اين يك اصل طبيعى است كه وسعت شناسائىهاى ما در بارهء واقعيتها احتياج به مشاهدهء دگرگونىهاى آنها دارد ، تا « خود » آدمى بوسيلهء خود در مجراى دگرگونىها قرار نگيرد ، همهء قيافه‌هاى خود را نشان نمىدهد .
متأسفانه از دوران معبود قرار گرفتن علم [ بدون اين كه معناى واقعى آن شناخته شود ] و صنعت [ بدون اين كه اداره كنندگان آن ، ملاك قرار دادن انسان را در جوامع صنعتى جدّى بگيرند ] اين « ناخود ساختگى » شيوع فراوان پيدا كرده ، انسانهاى امروز را در ابهام « از خود بيگانگى » غوطه ور ساخته است .
از خود بيگانگى معلول طبيعى ناخود ساختگى است « خود ساخته » - اگر آدمى در مجراى تحولات و رشد تكاملى ، داراى « خود » گشته و آن را در برابر علل و معلولات طبيعى و بشرى كه با آنها در حال ارتباط است ، قرار بدهد و صلاح و فساد و نقص و كمال و پستى و اعتلاى آن « خود » را مورد محاسبه قرار داده ، دست به فعاليتهاى مادى و معنوى بزند ، و در نتيجه داراى « خود » ايده آل شود ، چنين شخصى را خود ساخته مىناميم ، زيرا فرض اينست كه انسان مفروض شخصيت خود را تسليم جريانات طبيعى و محيطى ننموده ، بلكه بالعكس هدفش تسليم نمودن آن جريانات به سود اعتلاى شخصيت خود

296