نام کتاب : ترجمه و تفسير نهج البلاغه ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي جعفري جلد : 1 صفحه : 250
هم براى استنشاق در موقع وضوء ( خداوندا ، مرا از بوى بهشتى بهره مند فرما ) ، يك آدم احمقى دعاى تطهير را در موقع استنشاق مىخواند : < شعر > آن يكى در وقت استنجا بگفت كه مرا با بوى جنت دار جفت گفت شيخى خوب ورد آورده اى ليك سوراخ دعا گم كرده اى < / شعر > ضرورت يك زندگى هدفدار و هشيارانه تكيه بر اصل و قانون است . تبهكاران اين پديدهء مقدس و ضرورى را هم براى از بين بردن هشيارى و هدف زندگى بكار مىبرند « در ميان آنها هشياران ديگرى هستند كه همهء ابعاد حوادث را مىبينند و با اين كه مىتوانند آنها را براى پيروزى خويشتن مورد بهره بردارى قرار بدهند ، ولى پاسخ مثبت به هدف تكاملى زندگى را با اهميتتر از پاسخ مثبت به خودخواهى مىدانند . » على بن ابي طالب ( ع ) در رديف اول اين هشياران قرار گرفته است . او دستورات وجدان را كه قطبنماى بسيار حسّاس دستورات الهى است ، از كار نمىاندازد ، تا كشتى وجودش در اقيانوس زندگى در گردابهاى تمايلات خود خواهانه غرق شود . 16 - « ايّها النَّاسُ انىّ وَاللَّه ما احُثّكُم عَلى طاعةٍ الَّا اسبِقُكُم الَيها وَلا انهاكُم عَن مَعصِيَةٍ الَّا اتَناهى قَبلَكُم عَنها . » [1] ( اى مردم ، سوگند به خدا ، من شما را بهيچ اطاعتى تحريك نمىكنم ، مگر اين كه خودم در آن اطاعت به همهء شما سبقت مىگيرم و شما را از هيچ معصيتى نهى نمىكنم ، مگر اين كه خودم پيش از شما از ارتكاب آن گناه امتناع مىورزم ) . من خود را عضوى از كاروان رو به كمال شما انسانها مىدانم من هرگز خود را از ميدان تكاپوى حيات كه همگى در آن شركت داريم كنار نمىكشم . من عضوى از كاروانيان رهرو آن مقصد والا هستم كه در گذرگاه