وصىّ خود قرار داده‌ايد ، فرمود : اى وليد نه به خدا قسم و اگر چنين كارى كرده‌ام نسبت به فلانى بوده - يعنى ابا الحسن موسى عليه السّلام - و نامش را برد » . 4 - جماعهء صائغ گويد : « من شنيدم كه مفضّل بن عمر از امام صادق عليه السّلام مىپرسيد :
آيا خداوند فرمانبردارى از يك بنده را واجب مىسازد و بعد اخبار آسمانى را از او پوشيده بدارد ؟ امام صادق عليه السّلام به او فرمود : خداوند بزرگوارتر و كريمتر و به بندگانش دلسوزتر و مهربانتر از آن است كه فرمانبردارى از بنده اى را واجب گرداند آنگاه هر بامداد و شام خبرهاى آسمانى را از او مكتوم بدارد . وليد گويد : سپس ابو الحسن موسى عليه السّلام از راه رسيد ، امام صادق عليه السّلام به مفضّل فرمود : آيا خشنود مىشوى كه به صاحب كتاب علىّ عليه السّلام بنگرى ؟ مفضّل به آن حضرت عرض كرد : چه چيزى بيش از اين مىتواند مرا خوشحال كند . پس فرمود : اين همان صاحب كتاب علىّ عليه السّلام است ، آن كتاب مكنونى كه خداى عزّ و جلّ فرموده است : « جز پاكان كسى آن را مسّ نمىكند » . [1] 5 - محمّد بن اسحاق از پدر خود روايت كرده كه گفت : « بر امام صادق عليه السّلام وارد

[1] الواقعة : 79 .

455