سپس گفت : بار خدايا دوست بدار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد - سپس فرمود : اى مردم من ( در انتقال بسراى ديگر ) بر شما پيشى ميگيرم و شما بر من وارد ميشويد در كنار حوضى كه پهناى آن از مسافت بين بصرى و صنعاء بيشتر است . در آن بشماره ستارگان آسمان قدحهاى سيمين هست ( آگاه باشيد ) و ( ؟ ؟ ؟ ) هنگامى كه بر من وارد ميشويد از شما دربارهء دو چيز گران و نفيس مؤاخذه و سئوال خواهم نمود . پس بينديشيد تا چگونه بعد از من با آن دو رفتار خواهيد نمود ، كه هنگام ملاقات من اظهار نمائيد . گفتند : يا رسول اللَّه آندو چيز گران و نفيس چيست ؟ فرمود : آنكه بزرگتر است كتاب خدا است ؛ سبب ( رشته ارتباطى ) است كه يكطرف آن در دست خدا و طرف ديگر آن در دست شما است . پس آنرا محكم بگيريد تا بعد از من گمراه نشويد و آنرا تبديل و دگرگون نسازيد - و آن ديگر عترت منند . همانا خداوند دانا بمن خبر داد كه آندو از يكديگر جدا نشوند تا مرا ملاقات نمايند . تا پايان حديث .
و بهمين لفظ و بيان . شيخ احمد ابو الفضل بن محمّد با كثير مكى شافعى در « وسيلة آلمال في مناقب الال » حديث مزبور را از حذيفه و عامر روايت نموده و خطيب خوارزمى در مقتلش نامبرده را در شمار راويان حديث غدير از صحابه ذكر نموده و ابن اثير در جلد 3 « اسد الغابه » ص 93 از عمر بن عبد اللَّه ابن يعلى از پدرش از جدش شهادت او را براى على عليه السّلام بحديث غدير در روز رحبه ( كه حديث آن خواهد آمد ) روايت نموده .
62 - عامر بن ليلى غفارى - ابن حجر نامبرده را در جلد 2 « الاصابه » ص 257 بعد از عامر سابق الذكر جداگانه نامبرده و گفته كه : ابن منده نيز او را ذكر نموده و از طريق عمر بن عبد اللَّه بن يعلى بن مرّه از پدرش از جدش آورده كه گفت : شنيدم پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله ميگفت : هر كس كه من مولاى اويم پس على عليه السّلام مولاى او است . و پس از آنكه على عليه السّلام بكوفه آمد مردم را سوگند داد ( درباره حديث غدير ) و هفده تن ( از جملهء آنان عامر بن ليلى غفارى ) گواهى دادند و

91