قال رسول اللَّه صلَّى اللَّه عليه و آله اوصى من آمن بى و صدقنى بولاية على بن أبى طالب عليه السّلام من تولَّاه فقد تولَّانى و من تولَّانى فقد تولَّى اللَّه عز و جل و من احبّه فقد أحبّنى و من احبّنى فقد أحب اللَّه و من أبغضه فقد أبغضنى و من ابغضنى فقد أبغض اللَّه عز و جل [1] .
پس از ذكر اين مقدمه . توجه مخصوص عموم علاقمندان بحق و فضيلت را بمراتب ذيل معطوف و براى آشنائى آنان بمقصود مينگارد :
دلائل قطعيه بر ولايت و اولويت مولاى اهل ايمان على امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه بسيار است و رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بموجب روايات معتبره و متواتره بتمام طرق حديث در مواطن عديده و مواقع مختلفه و با بيانات گوناگون بمراتب كمال على عليه السّلام در تمام شئون ؛ و خلافت و وصايت غير قابل رقابت آنجناب تصريح و الزام بروش او و تبعيت و اطاعت او را تأكيد فرموده است كه حساسترين فرمان ولايت و صريح ترين سند محكم خلافت متصله و امامت آنجناب همان داستان غدير خم است كه در كتب تفسير و حديث مذكور و علماء اسلام در تمام عصور و قرون گذشته در ضبط و حفظ اين واقعه مهمهء تاريخى بىنظير سعى بليغ نموده‌اند . ولى آنچه در خور دقت و توجه است و ارتباط مستقيم با مقصود اصلى ما دارد . اينست كه : در طول اعصار و قرون گذشته موضوع حساس و تاريخى غدير و اهميت بىمانند آن با توجه بآنچه كه علماء و مؤرخين و حفاظ و پيشوايان اهل سنت در اين زمينه ضبط و تصديق كرده اند

[1] يعنى رسول خدا ( ص ) فرمود هر كس كه بمن ايمان آورده و تصديق نموده است مرا وصيت و سفارش ميكنم او را بولايت على بن ابى طالب عليه السّلام ، هر كس ولايت او را بپذيرد ولايت مرا پذيرفته و هر كس ولايت مرا بپذيرد ولايت خدا را پذيرفته و هر كس دوست بدارد او را مرا دوست داشته و هر كه مرا دوست بدارد خدا را دوست داشته و هر كس او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته و هر كس مرا دشمن بدارد خدا را دشمن داشته . اين حديث شريف را حافظ طبرانى و حافظ ابن عساكر و حافظ محب الذى طبرى ( ؟ ؟ ؟ ) و حافظ گنجى و حافظ هيثمى و حافظ سيوطى و غير اينها مسندا روايت كرده‌اند و تفصيل طرق اساتيد آنها در « الغدير » در مسند عمار بن ياسر مذكور است

9