و مفسّريست كه بسيار نقل حديث نموده ، داراى تصانيف سودمندى است حديث غدير را نامبرده بطرق بسيار خود در تاريخ كبير خود روايت كرده كه قسمتى از آن در صفحات 40 و 46 و 53 و 55 و 58 و 61 و 82 و 86 و 89 و 92 و 97 و 99 و 103 و 105 و 122 گذشت و قسمتى هم در مورد حديث مناشدهء رحبه و در حديث ركبان و در مناشدهء جوانى بر ابى هريره و در مناشدهء مردى عراقى بر جابر انصارى خواهد آمد .
270 - ابو حفص - عمر بن حسن بن مزيد بن اميلهء مراغى [1] سپس - حلبى سپس - دمشقى - سپس - مزّى - مشهور به « ابن اميله » ( در سال 679 متولد و در 778 وفات يافته ) ، جزرى در جلد 1 « طبقات القرآء » ص 590 و ابن حجر در جلد 3 « الدّرر » ص 159 شرح حال او را ثبت نموده‌اند و ابن حجر دربارهء او گويد : مسند زمان خود بوده ، احاديث بسيار روايت كرده و از وجود او بسيار منتفع شده‌اند ، در حدود پنجاه سال حديث گفته و بسيار تلاوت نموده . . اه ، و ابن الجزرى در « طبقات القرّآء » نامبرده را بموثق بودن و ديندارى و صلاحيت و نيكوئى ستوده ، و از فضل ابن روز بهان نقل شده كه دربارهء او گفته : نامبرده ثقه و با اتقان است ، و اسناد بزرگان از اساتيد و اجلهء اصحاب باو منتهى ميشود ، حديث او در موضوع مناشدهء رحبه بلفظ عبد الرحمن خواهد آمد .
271 - شمس الدين ابو عبد اللَّه - محمّد بن احمد بن علىّ الهوارى - مالكى - مشهور به - ابن جابر اندلسى - متوفاى - 780 ، نامبرده يكى از شعراى غدير است ، شعر و شرح حالش ضمن شعراى قرن هشتم خواهد آمد .
272 - سيد على [2] بن شهاب بن محمّد همدانى ، متوفاى 786 ، عده اى از اعلام و بزرگان نسبت باو و تأليفات و مقامات و كراماتش مدح و ستايش نموده‌اند ، شرح حال نامبرده در « العبقات » جلد 1 مجلد مخصوص « غدير » ص 241 - 244 مذكور است

[1] نسبت به ( مراغهء ) آذربايجان و از توابع تبريز است - انساب سمعانى - .
[2] از بعض كتب تذكره و شرح حال علماء حديث بر مىآيد كه نامبرده ملقب به ( شهاب الدين ) بوده .

205