ترمذى از ابى سريحهء صحابى - يا زيد بن ارقم ( ترديد از شعبه است ) از پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله روايت شده كه : فرمود من كنت مولاه فعلى مولاه ، ترمذى آنرا روايت نموده و گويد حديث حسن است و شكّ در شخص صحابى ( راوى ) بصحت حديث لطمهء نميزند ، زيرا تمام آنها عدول هستند .
252 - شيخ مجد الدين - عبد اللَّه بن محمود بن مورود حنفى - موصلى ( در سال 599 متولَّد و در 683 وفات يافته ) ، ابو الحسنات در « الفوائد البهيّه » ص 106 شرح حال او را ثبت نموده و گفته : نامبرده در فروع و اصول يگانهء روزگار بوده و پيوسته تا پايان عمر خود بامر فتوى و تدريس اشتغال داشته ، ابن حمويّه صاحب « فرايد السمطين » حديث مناشدهء مردى را بر جابر انصارى كه خواهد آمد از او روايت نموده .
253 - قاضى ناصر الدين - عبد اللَّه عمر - ابو الخير بيضاوى شافعى - متوفاى 685 صاحب « الطوالع و المصباح » در اصول دين و « الغاية القصوى » در فقه و « المنهاج » در اصول فقه و « مختصر الكشّاف » در تفسير و « شرح المصابيح » در حديث ، سبكى در جلد 5 طبقاتش ص 59 گفته : نامبرده پيشواى مبرّزى بوده - و بسيار اهل نظر و داراى صلاحيت و ملازم با عبادت و متصف بزهد بوده ، در شيراز متصدى مقام - قاضى القضاة شد و به تبريز رفت ، ابن كثير در جلد 13 تاريخش ص 309 شرح حال او را ثبت نموده و گفته كه در تبريز وفات يافت ، حديث او در موضوع غدير خم از كتابش « طوالع الانوار » در ص 27 گذشت .
254 - حافظ - احمد بن عبد اللَّه - فقيه حرم - محبّ الدين - ابو العباس طبرى - مكى - شافعى متوفاى 694 ، سبكى شرح حال او را در جلد 5 طبقاتش ص 9 ثبت و او را ستوده و ابن كثير در جلد 13 تاريخش ص 340 او را ذكر نموده و ذهبى در جلد 4 « تذكره » ص 264 او را از جملهء حفّاظ بشمار آورده و گفته : نامبرده در فقه تسلَّط يافت و تدريس نمود و فتوى داد و كتاب تصنيف نمود ، و استاد شافعيّه

198