نيز گفته ميشود ، در سال 74 درگذشته ) حافظ ابن عقده در « حديث الولايه » بطريق خود حديث غدير را از او با ذكر سند روايت نموده .
110 - ابو مرازم ( بضم ميم ) يعلى بن مرّة بن وهب ثقفى . حافظ ابن عقده و حافظ ابو موسى و حافظ ابو نعيم بطرق خودشان حديث غدير را از نامبرده با ذكر سند از او روايت نموده‌اند و ابن اثير در جلد 2 - « اسد الغابه » ص 233 و در جلد 4 ص 93 و در جلد 5 ص 6 - و ابن حجر در جلد 3 « الاصابه » ص 452 از آنها نقل كرده‌اند - عين لفظ او و طريقى كه منتهى باو ميشود در داستان مناشدهء روز رحبه خواهد آمد .
اينها يكصد و ده تن از بزرگان ياران ( صحابهء ) پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله ند كه روايت آنها را دربارهء داستان غدير خم يافته‌ايم - و شايد آنچه بدست نياورده‌ايم خيلى بيشتر از اينها باشد و طبيعت حال ( نظر بخصوصياتى كه در اجتماع غدير خم وجود داشته ) ايجاب ميكند كه راويان حديث مزبور چندين برابر نامبردگان باشند . زيرا آنان كه در آن روز باين داستان گوش فرا داده و آنرا درك نموده‌اند زياده بر يكصد هزار تن بوده‌اند و بالطبع اين گروه عظيم پس از بازگشت باوطان خود - همه از اين واقعه سخن رانده‌اند ، همانطور كه هر مسافرى پس از عود بوطن آنچه از حوادث مهم و غير عادى در طى مسافرت ديده بكسان و دوستان خود بيان ميكند ، آرى اين گروه عظيم هم چنين بوده‌اند . و اين داستان تاريخى و مهم را همگى بازگو كرده‌اند . منتهى آنانيكه كينه هائى در دل داشته‌اند - حقد درونى آنها مانع بوده از اينكه اين داستان مهم را از آنگروه بسيار نقل و اشاعه دهند ! بنابراين ، اين تعداد كه نام آنها برده شد ، از جملهء اشخاصى هستند كه اين واقعه را از آنجماعت نقل نموده‌اند ، و چه بسيار كسانى هم كه پس از درك اين مجمع بزرگ و شنيدن اين امر مهمّ قبل از آنكه بوطن و مسكن خود برسند و يا پيش از آنكه موفق ببيان مشهودات و مسموعات خود شوند دست حوادث آنها را نابود ساخته يا در - بيابانها و پهنهء صحراى حجاز مرگ گريبانشان را گرفته و يا سوانح و حوادث گوناگون

111