خطاب ( رض ) با ذكر سند روايت نموده كه گفت : رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : هر كه من مولاى اويم على عليه السّلام مولاى او است . و اين روايت را سمعانى در « فضايل الصحابه » باسناد خود از ابى هريره از او ذكر نموده و محب الدين طبرى در جلد 2 « الرياض النضره » ص 161 نقل از مناقب احمد و ابن سمّان بطريق آندو و از او آورده ( زيادتى چاپ دوم ) و در ص 244 بآن اشاره نموده و در « ذخاير العقبى » ص 67 نقل از مناقب احمد و از شعبه باسناد آندو از او روايت شده و حافظ محمّد خواجه پارسا در كتاب « فصل الخطاب » آنرا ذكر نموده و خطيب خوارزمى در مقتلش و ابن كثير شامى در جلد 7 « البداية و النهايه » ص 349 و شمس الدين جزرى در « اسنى المطالب » او را از جملهء راويان حديث غدير از صحابه بشمار آورده‌اند .
و در « مودّة القربى » تأليف شهاب الدين همدانى . از عمر بن خطاب مذكور است كه گفت : رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله - على عليه السّلام را بطور نمايان منصوب داشت و فرمود :
هر كس كه من مولاى اويم على عليه السّلام مولاى او است . بار خدايا دوست بدار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد و خوار گردان آنكه را كه او را خوار گرداند و يارى فرما آنكه را كه او را يارى نمايد . بار خدايا تو گواه منى بر ايشان . عمر بن خطاب برسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله عرض كرد : يا رسول اللَّه در حاليكه شما اين سخن مىفرمودى جوان زيبا و خشبوئى پهلوى من بود و بمن گفت :
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بطور تحقيق رشته ءاى را بست و استوار ساخت كه جز منافق ( دو رو ) آنرا نميگشايد ، پس رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله دست مرا گرفت و فرمود : اى عمر ، اين جوان كه پهلوى خود يافتى و اين سخن را از او شنيدى از جنس آدميان نبود . بلكه او جبرئيل بود كه خواست گفتار مرا - دربارهء على عليه السّلام - بر شما استوار و مؤكد نمايد و اين داستان را قندوزى حنفى در « ينابيع » ص 249 از عمر روايت نموده و ابن كثير در جلد 5 ص 213 از جزء اول از « كتاب غدير » تأليف ابن جرير روايت نموده كه در آنجا از قول محمود [1] ابن عوف طائى و او از عبد اللَّه بن موسى و او بطور

[1] در نسخه‌هاى كتاب چنين مذكور است و صحيح آن : محمد است .

105