صفحه 322 مذكور است . جمعى او را موثق شمرده‌اند و ابو نعيم در جلد 4 « حليه » صفحات 181 - تا - 191 شرح حال مستقل و مفصلى از او نوشته ، طريق منسوب باو در داستانهاى ( مناشدهء ) رحبه و ركبان خواهد آمد .
23 - زياد بن ابى زياد - حافظ هيثمى در « مجمح الزوايد » و ابن حجر در « التقريب » او را توثيق نموده‌اند ، طرق منسوب باو در داستان ( مناشدهء ) رحبه خواهد آمد .
24 - زيد بن يثيع - همدانى كوفي . بر حسب مندرج در صفحه 136 « التقريب » نامبرده مورد وثوق و اعتماد و از بزرگان تابعين بوده و در زمان جاهليت و اسلام زيست كرده - طرق بسيارى منسوب باو در ( مناشدهء ) رحبه خواهد آمد .
* ( حرف - س - ش - ) * 25 - سالم بن عبد اللَّه بن عمر بن خطاب فرشى عدوى مدنى - ذهبى در جلد 1 تذكره اش در صفحه 77 شرح حال او را نوشته و اشعار داشته كه : نامبرده فقيهى است با برهان و يكى از كسانى است كه علم و عمل و زهد و شرف در او جمع شده و طبق مندرج در « التقريب » نامبرده يكى از فقهاء هفت گانه است ، روايت او مورد وثوق و از اهل عبادت بوده و در متانت و شخصيت همانند پدرش بوده و در عداد بزرگان طبقهء سوّم است ، نامبرده در پايان سال 106 ( بنابر تاريخ صحيح ) وفات يافته - طريق منسوب باو در داستان ركبان خواهد آمد و در صفحه 106 نيز ذكر شده است .
و بخارى [1] در جلد 1 از تاريخش - در قسم يك صفحه 375 از طريق عبيد از يونس بن بكير از اسماعيل بن نشيط عامرى از جميل بن عامر روايت نموده كه :
سالم ( نامبرده ) براى او حديث كرد كه با يكواسطه گفتار پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله را شنيده كه در روز غدير خم فرمود : من كنت مولاه فعلى مولاه

[1] از اين سند چنين بدست مىآيد كه ابن عيينه چون ابن البيع حديث را از استادان خود قبل از رسيدن بسن ده سال اخذ و دريافت نموده . زيرا ابن عيينه در سال 107 متولد شده و عمرو بن دينار در سال 115 يا 116 وفات يافته .

117