است : « هلمّوا رحمكم الله الى الإمام العادل و الوصيّ التّقيّ و الصدّيق الأكبر » : بيائيد خدا شما را رحمت كند ، به سوى امام عادل و وصى پرهيزكار و صديق اكبر ، بدانيد كه دشمنى معاويه با على ( عليه السلام ) از جنگ بدر است و كينه جاهليت مىباشد ، معاويه بدين وسيله مىخواهد انتقام خونهاى بنى عبد شمس را بگيرد [1] . ( 1 ) همچنين ابن عبد ربه در كتاب « العقد الفريد » در باره ورود « اروى دختر عبد المطلب » بر معاويه نوشته است معاويه به او گفت : چه طور بودى بعد از ما ؟
گفت : اى پسر برادرم كفران نعمت كردى ، و در مصاحبت با پسر عمويت بد كردى و ناميدى خود را به غير اسم خود ، و غير حق خود را گرفتى بدون اين كه ترا و پدرانت را حقى باشد و بدون اين كه در اسلام سابقه اى داشته باشيد بعد از آن كه به رسول خدا كافر شديد ، پس خداوند شما را از ريشه بكند و به خاك مذلت اندازد و حق را به صاحبش بر گرداند ، اگر چه مشركان آن را نخواهند تا كلمه ما عالى و بالا و پيامبر ما يارى شده باشد بعد از او خود را بر ما والى ساختيد و دليل آورديد بر ساير مردم به اين كه با رسول خدا قرابت نزديك داريد و حال آن كه ما از شما به پيامبر نزديكتريم و از شما به پيامبر اولىتر مىباشيم مثل ما در ميان شما به منزلهء بنى اسرائيل در ميان آل فرعون است على ( عليه السلام ) بعد از پيامبر ما به منزله هارون نسبت به موسى بود پس پايان امر ما به بهشت و نهايت امر شما به دوزخ است [2] . ( 2 ) از جمله آنچه دلالت مىكند بر ظهور نص بر ولايت على بن ابى طالب ( عليه السلام ) و شهرت او ، اين است كه عده اى از اصحاب تاريخ و دانشمندان آن را در كتابهاى خود نوشته‌اند . ( 3 ) از جمله ابو الفرج اصفهانى در كتاب « الأغانى » به سند خود گفته است كه به من روايت كرده ابو سليمان التاجى و گفت : روزى مهدى عباس نشسته بود و به قريش صله مىداد او ابتدا از بنى هاشم شروع كرد و سپس به ساير قريش .

[1] العقد الفريد ج 2 ، ص 117 .
[2] العقد الفريد ج 2 ، ص 119 .

79